ԾԵՐԱՆՈՑԸ ՔԱՂԱՔԻ ԾԱՅՐԱՄԱՍՈՒՄ ԷՐ

Պոեզիա > ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ

    Արդեն խորը ձմեռ էր, երբ ինչ-ինչ

փաստաթղթեր լրացնելուց հետո

նա ալևոր հորը տարավ ծերանոց:

Հնամաշ, չտաքացվող մեքենայի մեջ

հայրն անվերջ սրթսրթալով

ու ձեռքերը շփելով աշխուժորեն խոսում էր, որ

երկրագնդի գլոբալ տաքացման հետևանքով

միգուցե հայ-թուրքական հարաբերություններն էլ

մի քիչ ջերմանան և ձմեռները այսքան չերկարեին…

   Արդեն խորը ձմեռ էր, երբ ինչ-որ մի պանդոկում

խմելուց ու մի քիչ տխրելուց հետո վերադարձավ տուն,

ուր միայն որդին էր`քնած հեռուստացույցի առաջ,

իսկ էկրանից մի ծերացող տղամարդ սրթսրթալով

ու ձեռքերն անվերջ շփելով խոսում էր երկրագնդի

գլոբալ տաքացման վտանգների մասին…

Հետաքրքիր է, ինչի՞ մասին եմ ես խոսելու,

երբ այս լակոտն ինձ տանի ծերանոց,-նայելով քնած որդուն

մտածեց նա,-

երբ ձմեռն ավելի խորանա…

[sharify]