ՇԵՂՈՒՄՆԵՐ

Պոեզիա > ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ

   – Ուշադրություն,-  Զվարթնոց օդակայանի

սպասասրահում միանգամից լարվեց լռությունը,

երբ հնչեց զարմանալիորեն զվարթ

ձայնը հաղորդավարի,- ուշադրություն, հարգելի ուղևորներ,

ժամանակավորապես հետաձգվում է Երևան-Տանձուտ

ավիաուղերթը`  Տանձուտում օդակայան չլինելու

պատճառով…

   Միգուցե ոտքո՞վ գնանք,- ասացի ընկերոջս, որի հետ

պատրաստվում էինք թռչել Փարիզ, ահա թե ինչու էինք

հայտնվել Զվարթնոցում նշված ժամանակին, սակայն

հնչած տեղեկությունը շեղեց մեր ուշադրությունը և մեր

ծրագրերը հնարավորություն ստացան ընթանալու

բոլորովին այլ հունով:- Միգուցե անձրև գա, կպահվենք

մի ծառի տակ և կնայենք, թե ինչպես է հողը ոռոգվում

բոլորովին ձրի ջրով, հետո հավանաբար ձյուն կգա,

և հրաշալի տեսարան կբացվի, երբ ամեն ինչ կծածկվի

ճերմակ ձյան անթերի մաքուր սավանով, բայց ես

ամենաշատը սիրում եմ վաղ գարունը և հնարավոր է

մեր կյանքում առաջին անգամ տեսնենք, թե ինչպես են

աննկատ բողբոջում ծառերը…Իսկ ամենակարևորը,

ճանապարհին կհանդիպենք մարդկանց և կզրուցենք

նրանց հետ, ինչի մասի՞ն, ճանապարհը կհարցնենք,

իբր թե մոլորվել ենք, ես գոնե չեմ հիշում, թե երբ եմ

վերջին անգամ զրուցել մարդկանց հետ, չեմ հիշում,

թե ինչ ձայնով և ինչ բառերով են  խոսում

նրանց հետ, ովքեր մոլորվել են…

Իսկ մենք իսկապես մոլորվել ենք,- անտարբեր ձայնով

համաձայնեց ընկերս, երբ չափազանց մոտիկից

հայտնվեցին Փարիզի լույսերը և ինքնաթիռը

սահուն վայրէջք կատարեց դը Գոլի անվ.

                                                              օդակայանում:

[sharify]