ՊԱՏՈՒՀԱՆԻՍ ՏԱԿ ԾԻԾԱՂ…

Պոեզիա > ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ

Պատուհանիս տակ ծիծաղ,

զվարթ ճիչեր ու կանչ`

թավալ են գալիս ձյան մեջ

երկու փոքրիկ տղա:

Ելնում ու ընկնում են նորից,

թռչկոտում, վազում են, խնդում…

Իսկ դու կանգնել ես

պատուհանի դեմ,

կլանված նայում ես նրանց,

վերացած…ու չես էլ նկատել,

որ պարզել ես սառած ձեռքերդ,

տաքացնում ես սառած ձեռքերդ

նրանց ուրախ ծիծաղի,

ճիչ ու կանչերի խարույկի վրա…

[sharify]