Նորից ավերակների քաղաքում… Վհատ ուրվականներ,
որոնք թափառում են խարխուլ ու փոշոտ երկնքի տակ:
Անխուսափելի հանդիպումներ հին ընկերների հետ,
շատերն առևտուր են անում, բայց ինձ հետ
խոսում են Վելասքեսի մասին: Մեկն իր
անձնական գրադարանն էր վաճառքի հանել,
և մայթի բազրիքին շարած գրքերի արանքում
չհասցրեց թաքցնել` տեսա նաև իմ գրքերը, որոնք
ժամանակին նվիրել էի նրան…Բացեցի առաջին
էջերը. խունացած մակագրություններ, ծանոթ
ձեռագրով. «Հարազատ ընկերոջս… սիրով` Հովհ.
Գրիգորյան»…
Գոնե սրանք ջնջեիր,- ասացի
Չէ,- մեղավոր ժպտաց,- այդպես ավելի լավ են վաճառվում…
…Յոթվերքից տարածվեցին ղողանջներն իրիկնամուտի
և ես գնացի թափառելու փողոցներով, ցատկոտելով
գերեզմանաքարերի արանքում, իսկ բոլոր շիրմա-
քարերի վրա մակագրված էին. «Հարազատ ընկերներիս…
սիրով` Հովհ. Գրիգորյան…»
