- Ծնվել եմ առավոտյան շուտ,
լենինականյան մի աղքատիկ առավոտ:
Ինձ հետ ծնված քույրս մահացել է մի քանի ժամ հետո,
երբ օգոստոսի արևը վաղուց արդեն դուրս էր եկել
և անտարբեր նայում էր
մեր մոլորված ընտանիքին,
որը մեկ ժպտում էր
և մեկ լալիս էր սրտակեղեք:
Հիմա մեր տանը ոչ ոք չի հիշում նրան,
ոչ ոք չի խոսում նրա մասին,
քրոջս, որին ի~նչ էին տեսել.
ընդամենը մի քանի ժամ՝
ետպատերազմյան մի կիսաքաղց առավոտ:
Միայն ե՛ս չեմ կարողանում մոռանալ
և երբեմն
արթնանում եմ վաղ առավոտյան սրտիս ցավից
և աչքերս թաց
մթության մեջ պառկած,
օր առ օր վերհիշում եմ
այն ինը ամիսները,
որ միասին ապրել ենք
մեր կյանքի լավագույն շրջանում…
