Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
Мы- ровесники с миром.
В один год родились;
то падая, то поднимаясь,
вместе учились ходить.
Вместе в тряпичный мячик играли,
Вместе бегали в драных штанишках,
вместе ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
Я хожу по своей улице
взад и вперед.
Сегодня я очень занят:
я раскладываю цветы на корзинах,
собираю дождевую воду,
а бабочкам раскрашиваю крылья.
Я весь ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
На подоконнике рядком
комнатные цветы - как дети
которых не выпускают играть во дворе,
комнатные цветы глядят из окна.
Пока я, на местном диалекте ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
И только лицо меняется,
взгляд–остается.
Подзабытые детали
в памяти нахожу.
Каждый вечер в двадцать тридцать
мать ко мне приходила
и молча глядела, руки скрестив на груди,–
значит, ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
В неведомом углу сырой пещеры
пробилось безымянное растение,
в чьем чреве через много тысяч лет,
быть может, человек созреет.
Он из пещеры выйдет,
под солнцем ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
***
Усталая гора
накинула на плечи лес, пиджак,
и из кармана пиджака, отточен,
блеснул церковный купол, карандаш.
Учебники истории
грибами выросли в лесной глуши.
Родиться снова,
родиться снова! ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
***
Со злым, нахальным, хитрым
и, наконец, плохим человеком
случилось однажды несчастье -
какая-то девушка взяла его за воротник
и сказала:
«Ты злой, нахальный, хитрый
и, наконец, ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
В любое время дня
сидел в кафе
за чашкой кофе,
внимательно разглядывал прохожих,
рассеянно помешивал свой кофе
погасшей спичкой,
разглядывал прохожих
в упор, уборщицы не видя – ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
А вечером, когда на берегу
тебя внезапно русалки окружили,
ты почему-то
смутился их числом.
Пока твой взгляд внимательно блуждал
по их чешуйчатым хвостам,
в другую сторону ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
***
Однажды сесть с тобою рядом
и молчать
так пристально и долго,
что в сумерках,
в спасительных потемках,
мы изваяньями покажемся
друг другу
или, к примеру, деревьями
с осенней ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
На луне снова раскопки –
мертвые красавицы блуждают в небе,
крошево бабочек,
надломы вздохов,
плакучие ивы,
пропавшие письма с красивыми, четкими,
аккуратно выписанными словами.
Снова с тобой ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
***
Своевременно не написанное стихотворение
на прошедшее мимо счастье похоже,
на недошедшее счастье похоже,
и надо признать все это тоже,
что это очень грустная быль.
Стрела, ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
***
По улице
по осенней
бодро проходит девушка
с удивительно синим взглядом.
По улице
(желтые листья на улице)
по осенней
проходят, звеня, трамваи,
озаренные ярким светом.
На улице
на осенней
у дерева
вот ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
***
Постепенность всех перемен
нас лишает блаженства неведения
а лето становится осенью
совсем иначе
и совершенно иначе
осень становится зимой
пока мы согласны со всем
обо всем ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
Играл на рояле,
окна были открыты,
стояла осень.
Полузакрыты глаза,
сколько лет ему непонятно,
жив или нет, непонятно.
Листья опадали,
а он все играл и играл.
Это было ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
***
Под снегопадом, на холоде, на ветру
одиноко
стоял на углу
маленький озябший человек.
Он повздорил с женой,
хлопнул дверью
и теперь стоял одинокий
под снегопадом, на ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
***
Картина здесь на стене
имеет свою историю,
которая, услышанная однажды,
не даст ее спутать с другими,
и неудобно спрашивать,
хороша ли, плоха ли картина.
Просто ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
Роясь в ящиках
в поисках запонок,
среди пуговиц, авторучек, лекарств
ты вдруг обнаружил желтые листья.
А когда ты открыл шкаф
и в лицо тебе хлынул ...
Արձակ > Պոեզիա >
ՔԱՋ ՆԱԶԱՐ, ԶՐՈՒՅՑՆԵՐ ՄԱԵՍՏՐՈՅԻ ՀԵՏ
ՄԵՐ ՍԵՓ. ԹՂԹԱԿԻՑԸ ՀՐԱՏԱՐԱԿՈՒԹՅԱՆ Է ՀԱՆՁՆԵԼ ԻՐ ՆՈՐ՝ «ՔԱՋ ՆԱԶԱՐ, ԱՐՔԱՅԱԿԱՆ ՏՈՀՄԻ ՎԵՐՋԻՆ ՇԱՌԱՎԻՂԸ» ԿԵՆՍԱԳՐԱԿԱՆ ՎԵՊԸ, ՈՐԸ ՍՏԵՂԾԵԼԻՍ ՆԱ ՈՒՂԵՆԻՇ ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
***
Однажды ты вспомнишь эту картину,
когда почти нечего
будет уже вспоминать.
Чаща быстрорастущих деревьев,
и в этом хаосе птицы
одновременно живут и летают.
Море и ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
***
Всю улицу ты знаешь назубок,
как в школе заданные пресные стихи.
Вот старики, которые все помнят,
вот молодежь, которая не помнит ничего
и ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
***
Порой гаснет свет, на дорогу сыплет снег,
и ребенок новорожденный, как первый снег, красив.
Чтобы чудо увидать, вы качаете колыбель,
и увидите, ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
***
Улица,
люди стоят в кружок,
с одежды не стряхивая снежок,
и это очень хорошо.
Они разговаривают негромко,
но заметно, что чем-то они довольны,
но слишком ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
Զարդարեք տոնածառը:
Կյանքը անցնում է:
Շուտով նոր թվեր կշարվեն կողք-կողքի,
նոր ձյուն կտեղա հին փողոցների վրա,
և խավարը կծակծկվի փայփայված երազներով:
Զարդարեք տոնածառը`
Ով ինչով կարող ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
Մոռանալ Անանկե աստվածուհուն, խուսափել հայացքից ամենատես,
փակել դուռ ու լուսամուտ, նստել ամայի սենյակում,
ուր այլևս չեն գնում, չեն գալիս կանայք:
Հետևաբար լռում է ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
Հայրենիքները սովորաբար թշվառ են լինում,
և ինչքան շատ են թշվառ ու խեղճ,
այնքան ավելի շատ են հայրենիք:
Իսկ զորեղ և հարուստ երկրները սովորաբար ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
Ահա ես` աչքերով ամենաթախծոտը, սրտով ամենակոտրվածը,
ամենաբազմաչարչարը ագրեսորների մեջ-
անձանագրեցեք Գինեսի գրքում:
Չեք գտնի մեկ ուրիշ
այսքան փոքրիկ ժողովուրդ`
այսքան մեծ գերեզմանոցով:
Չեք գտնի մեկ ուրիշ
այսքան ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
Թափահարեք ձեռքերդ` հրաժեշտի պահն է եկել,
մենք վաղուց էինք սպասում այս սքանչելի օրվան:
Նախանձելի է նրանց վիճակը,
ովքեր դեռ թաշկինակներ ունեն.
նրանք կթափահարեն թաշկինակները
և ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ուղիղ մի կոշիկի չափ երկիր`
ահա թե ինչ էր մնացել
նախկին բավականին ընդարձակ Հայաստանից.
ընդամենը մի,
այն էլ 29,8 համարի կոշիկի չափ ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ու թեև կիրակի է, բայց ինձ դժվար թե հաջողվի երկար
մնալ անկողնում, որովհետև ուղիղ ութն անց երեսունին
ճնճղուկները կտցահարում են պատուհանիս ապակին,
հասկացնելով, ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Հաճելի քիչ բան կա հիշողությունների մեջ:
Նրանք սովորաբար տանջում են մարդուն:
Եվ իսկապես, անցյալի պատկերներից
առավել վառ ու կենդանի են մնում հենց նրանք,
որոնց ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Սա իմ երկիրն է - չափսերով այնպիսին,,
որ կարող եմ վերցնել հետս,
թե մի հեռու տեղ գնամ:
Փոքրիկ` ինչպես ծերացած մայր,
փոքրիկ` ինչպես նորածին ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ժողովուրդների բարեկամության մասին ամենաշատը
սկսում են խոսել պատերազմների նախօրեին և կամ
ազգամիջյան կոտորածների կարճատև ընդմիջումներին,
երբ երկուստեք հոգնում են սուր ճոճելուց
ու միմյանց թրատելուց,
ու ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Մի օր, մի ամպամած երկուշաբթի առավոտ,
երբ ես կհոգնեմ քեզ սպասելուց,
կնստեմ առաջին իսկ պատահած նավն ու
կհեռանամ այս ամպամած աշխարհից,
ուր ինձ այլևս ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Աստղեր չկան այս կղզու երկնքում, թեև, միգուցե կան,
սակայն ծանր մտքերի տակ կքած մարդիկ
գետնից չեն կտրում հայացքը` ինչ-որ բան գտնելու հույսով-
երկնքում ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Չորս քայլ վեր… սահման է:
Չորս քայլ վար… սահման:
Աստված իմ,
այսքան էլ փոքրիկ հայրենիք,
այսքան էլ փոքրիկ
Հայաստան,
նորածնի բարուր է իսկական…
Աստված իմ, մոլորվել, կանգնել ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
սկիզբը երեկոյան ժամը 4-ին,
կրկնությունն ամեն երկուշաբթի
Ինչպիսիˉ խայտառակություն – մինչ ամբողջ
քաղաքակիրթ աշխարհում միլիարդա և
միլիոնատերերն են ինքնասպանություն գործում,
մեզ մոտ դեռ թշվառներն ու ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
- Հարկավոր է բարձրացնել ժողովրդի բարեկեցությունը,-
մտահոգ տեսքով հայտարարեց թագավորը
մի նախընտրական գեղեցիկ առավոտ:- Բյուջեն
ամբողջությամբ կուղղենք այդ նպատակին:
Եվ կարճ ժամանակամիջոցում
շեշտակիորեն կբարելավենք իրադրությունը
բոլոր ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ուշադրություն,
ևս մի հետաքրքիր տեղեկություն.-
20-րդ դարի վերջին, ժամը 16-ն անց 15 րոպեին,
հայ ժողովուրդը դուրս է եկել իր հայրենիքից
և այլևս չի վերադարձել…
Արտաքին ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Արջը հեծանիվ էր քշում,
թութակը ոտանավորներ էր արտասանում,
կապիկները սիրահետում էին իրենց վարժեցնողին,
լարախաղացը ճարպկորեն թռչկոտում էր լարի վրա…
Հետո հանկարծ ամեն ինչ փոխվեց ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ո՞ւր է տեղավորելու այսքան հանգուցյալի
Տերը մեր ամենազոր,
ի վերջո, անսահման չեն տարածքները ոչ դժոխքի
և ոչ էլ դրախտի, դե, քավարանինը նույնպես,
և պիտի ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Սարսափելի է, երբ տրամադրությունդ փչանում է
պայծառ եղանակին,
գարնանային արևոտ մի օր, - քիչ հեռվում գետն է հոսում`
ալիքվող ու հարահոս աղյուսակը Մենդելեևի,
ափին` ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ավաղ, ես ապրում եմ ժամանակներում,
երբ այս զառամյալ հողագնդի վրա ամեն ինչ
սկսել է վերջանալ.
ցամաքում են գետերն ու լճերը,
օվկիանոսները ծով են դառնում, ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Աշնանային մի տխուր երեկո դեմ-դիմաց հանդիպեցին իրար
երկու հակառակորդ զինվոր`
ամեն մեկն ուներ իր գեներալը, ամեն մեկն ուներ իր հրացանը,
որին նրանք այնքան ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
- Թագավորը մերկ է,- լրագրողների բազմության առջև
հանդիսավորությամբ հայտարարեց երեխան,
ապա ավելացրեց.- փրչոտ է և սեքսուալ է սարսափելի…
- Այո,- ասաց թագավորի խոսնակը ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Անեկդոտի նման կարճ ու սրամիտ էր այս գյուղը,
ամանորի նախօրեին, երբ բոլորը եռուզեռի մեջ են.-
տոնական սեղաններ են պատրաստում,
եփում ու թխում են ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Եվ հիմա արդեն, երբ կյանքս իր ավարտական
փուլն է թևակոխել, - լիակատար վստահությամբ
կարող եմ հավաստել, որ իմ նախորդ կյանքերում
զարհուրելի հանցանքներ եմ ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Հարկավոր է մտածել վաղվա օրվա մասին,- ասաց հարևանս
և ևս մի արկղ օճառ խցկեց պահարանի վերին դարակը:
Հարկավոր է մտածել, ասաց փիլիսոփան:
Ի՞նչ ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Իր ամենօրյա զբոսանքից տուն վերադառնալիս
մեծ եղավ Դարվինի զայրույթը, երբ տեսավ,
որ իր սիրելի կապիկը որերորդ անգամ
տունը տակնուվրա է արել,
խառնել ու ավերել ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Սովորական գերեզմանոց էր: Շիրմաքարերի շուրջ դեսուդեն
աճած մի քնի ծառով, որոնք ամենասկզբում պտղատու են եղել:
Սովորական, շարքային գերեզմանոց էր,
ընդամենը մի պատգամավորով,
որը մեռել ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Դժվար,
ինչ սոսկալի դժվար են ծնվում բառերը,
և ի՞նչ իմանաս, միգուցե տխուր երգ է սա,
և ինչ գեղեցիկ են աստղերը երկնքում,
իսկ անտառը մոտիկ ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Սիրով` Արփի Ոսկանյանին
Սովորական պատմություն է,- ասաց բազմաթիվ
աշուններ տեսած քաղաքացին, մարդկանց կոչ անելով
վերադառնալ տուն և թողնել ծառերն իրենց վշտի հետ…
Եվ հենց ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ինձ կախեք եղևնու ճյուղերից,- իր կտակի մեջ
խնդրել էր ծերունազարդ բանաստեղծը վերջին շնչում,-
կամ գոնե թաղեք
Արարատի կատարին`ձյուների մեջ,
Թուրքիայից հեռու մի տեղ,
և քանի ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Քամին փչում է հյուսիս –
և մենք բոլորս
վազում ենք հյուսիս:
Քամին փչում է հարավ –
և մենք բոլորս
վազում ենք հարավ…
Ե՞րբ ենք, ի վերջո,
կուշտ ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Հեռուստացույցի էկրանը - բանտախցի պատուհան
աշխարհի վրա բացված: Հնարավորինս
հաշվի են առնված
ճաշակներն ու ցանկությունները բոլոր բանտարկյալների -
ձմռանը շատերը գերադասում են տեսնել տաք ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ընդամենը մի կղզի է մնացել,
ուր ապրում են սիրելի մարդիկ:
Ընդամենը մի պայծառ արև,
որը երբեք մայր չի մտնում:
Ընդամենը մի քանի ծառ` քաղցր ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Գիշերվա կեսին շենքը նորից արթնացավ
շների անտանելի վայնասունից.
անթաքույց տրվել էին սիրո վայելքին,
բնության հարազատ ու բոլորովին տկլոր զավակները,
մոռացած, որ ապրում են քաղաքակիրթ ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Գնալով հեռանում է ծննդյանս թվականը
և արդեն մշուշվում է կուտակվող տարիների մեջ,
իսկ առաջին երկու թվերը վաղուց չկան:
Ինչպես նաև պատերազմն է մշուշվում,
որի ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
- Ի՞նչ է պատահել,- տունդարձիս հարցրեցի
շենքի առաջ խմբված հարևաններիս,
որոնք գլխահակ ծխում էին և խոսում ցածրաձայն
հայ-թուրքական սահմանների բացվելու մասին:
- Ի՞նչ ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Կոտրված սրտով հեռացողների մեջ
Դու չէ որ վերջինն ես լինելու:
Բայց ի՞նչ իմաստ ուներ այսքան հապճեպ
նետվել այս փայտե պլպլան արկղի մեջ` աչքերդ ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Նրանք կրակում են քաղաքներից դուրս,
նրանք կրակում են ինձանից հեռու
և իմ ականջին չեն հասնում նրանց
կրակոցների ճայթյունները… սակայն
ես պարզ լսում եմ
ինչպես են ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ինչ-որ մի հնար գտեք, որ ես չհեռանամ
այս փոքրիկ երկրից: Ինչ-որ սխալ գտեք
անձնագրիս մեջ և ետ դարձրեք սահմանագլխից:
Մի խելքին մոտիկ պատճառ ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Մարդուց միլիոն տարի առաջ
անիվի գյուտն արել է
սովորական բզեզը,
որը թրիքից փոքրիկ գունդ սարքած
անիվի պես գլորելով այն տարել է
իր խորշը որպես ձմռան ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Անշուշտ, ամենաձեռնտուն և ամենաառողջարարը քնելն է
հեռուստացույցի առաջ, հատկապես վերջին
լուրերի հաղորդման ժամանակ:
Այդպես դու հանգստանում ես առանց համաշխարհային
և տեղական կարևոր ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ամենևին դժվար չէ հասկանալ, թե ինչ պատկերացում
կարող են ունենալ մեր մասին թռչունները, որոնք
վերևների բնակիչներ են և պարզորոշ տեսնում են
մեր բոլոր ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Երբ մուտքի վրա կարդաց.
«Կողմնակի անձանց մուտքը խստիվ արգելված է»-
ինքնագոհ շրջվեց ու հեռացավ, վերջապես
հասկանալով թե ով է ինքը:
Եվ իսկապես, նա ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Արդեն խորը ձմեռ էր, երբ ինչ-ինչ
փաստաթղթեր լրացնելուց հետո
նա ալևոր հորը տարավ ծերանոց:
Հնամաշ, չտաքացվող մեքենայի մեջ
հայրն անվերջ սրթսրթալով
ու ձեռքերը շփելով ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Տեր ամենազոր,
հիմա, երբ բազում տարիներ եմ անցկացրել
քո արարած այս մոլորակի վրա
և տեսել եմ անտառներ, լեռներ, գետեր ու օվկիանոսներ,
տեսել եմ ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ահա, կանգնած եմ օրվա բաց դռների առաջ:
Արտասովոր ոչ մի բան` ծայրեծայր երևում են
օրվա բոլոր ծակուծուկերը,մինչև պատը մթության:
Ահա, գիշերային ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Կան շենքեր, օդակայանն էլ մեկն է դրանցից,
միգուցե հենց առաջինը,ուր մտնելուն պես
բոլորի դեմքերը միանգամից փոխվում են,
և նրանց, ովքեր մեկնելու են որոշակի ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Երջանկությունը… ինչպես խայծը թակարդում,
ինչպես աստղը երկնքում` աչքիդ առաջ, բայց
անհասանելի…
Սակայն հուսահատվելու համար այդքանն էլ բավական է:
Չէ որ սա քո սիրելի զբաղմունքն ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ամեն ինչ հայտնի է և գրանցված է համապատասխան
մատյաններում` երբ և որտեղից է
նոր ջրհեղեղը սկսվելու,
երբ և քանի օրում է աշխարհը նորից ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Արդեն ուշ գիշեր է, և հորանջելով
ու ճմլկոտելով պառկում եմ մեջքի վրա
և սովորականի պես ձեռքս երկարում
և սեղմում եմ լուսնի կոճակն ու ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Երբեք չմտածես կյանքի իմաստի մասին,
հատկապես առավոտյան, արթնանալիս,-
և բավական չէ, որ ոչ մի խելքը գլխին
բացատրություն չես գտնի, այլև կփչանա
տրամադրությունդ, հնարավոր ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ի տարբերություն մութ ու հեռավոր ժամանակների,
երբ մարդը չգիտեր, որ ինքն ապրում է խոր Նախնադարում,
և նույնիսկ այն շրջանում, երբ
չորսդին ամեն ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Գիտեմ, տարիներ անց, իմ կիսանդրին էլ կցցվի
սահմանամերձ ինչ-որ մի խուլ գյուղի դպրոցի բակում,
որն հապշտապ կասֆալտապատեն 100-ամյակիս առիթով,
և գյուղապետը ելույթ ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Գարնանային պայծառ առավոտ է (մռայլ ու ամպամած
եղանակ, ջղայն ու բարալիկ անձրևով), պայծառ,
որովհետև բացել ես աչքերդ և
ցնծությամբ հասկացել, որ Տերը ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Մի տեսակ խառնվել է ընթացքը պատմության,
և մեկ արագանում, մեկ էլ դանդաղում է պտույտը
երկրագնդի.
և սկսում ես լրջորեն կասկածել` չլինի՞ ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
…Ի վերջո, ոչ մի լավ բան չկա, ոչ մի լուսավոր էջ –
փակելով պատմության գիրքը դառնորեն եզրակացրեցի ես,
մտածելով մարդկության կենսագրության ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Սկզբում անապատն էր, որի տաք ավազների մեջ
նիհար ու եռանդուն ճգնավորներ էին խլրտում,
անվերջ որոնելով այն, ինչը կորցրել են, երբ անապատը
դեռևս ծովի ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Դու ուզես թե չուզես նորից ես ծնվելու,- մտածեցի ես
նայելով ծերունուն, որը ժպտալով աշխուժորեն
պտտվում էր ծաղկած ծառերի արանքում:
Դու կծնվես նորից ու ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Այն, որ տոնը մոտենում է, բոլորից շուտ
զգում են երեխաները, ինչպես որ մոտալուտ
երկրաշարժն են զգում ձկները, թռչունները, իսկ
օձերը հորդառատ վտառներով դուրս ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Եվ Արիոնը, որը միակն էր բանաստեղծներից,
որը փրկվեց վերահաս կործանումից և այն էլ
դելֆինների օգնությամբ,
կարող է սիրով վկայել, որ մինչ ինքը
խոսք չի ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
…Եվ Տերը ծաղկեպսակը գլխին հանդիսավորությամբ
մտավ Երուսաղեմ` ավանակի վրա նստած
(ի դեպ, միգուցե դա էր պատճառը, որ տրանսպորտի
այդ տեսակը եկեղեցիների և քահանաների
հետ ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Հրեշտակներ չեկան քո հոգին փրկելու
կամ գոնե մարմինդ:
Նրանք ամուր փակեցին առասպելների դռները
և ստիպված հավատացիր, որ գոյություն չունեն նրանք:
Ծովի ընկերությունը քեզ մատուցվեց որպես ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Գրադարանները պայթում են գրքերի առատությունից:
Գուցե թե սա վերջին դա՞րն է, կամ
էլ առավել սարսափելին` վերջին տարի՞ն:
Իսկ քանդակագործը քանդակում է անվերջ
և արվեստանոցը ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Սև կամ սպիտակ աշխարհներ տանող ճանապարհների
շքեղ դարպասների առաջ
մարմարյա ոչխարներ են արածում, և խոտը ծնկահաս
կանաչ է և հյութեղ – ֆլամանդական դպրոցի ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ուշադիր նայեցի կնոջ դեմքին, և նա,
որ գնում էր մոտակա խանութ հաց առնելու,
միգուցե նաև ուրիշ բաներ, հանկարծ կանգ առավ
և շրջվեց ու ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ծաղկած ծառի վրա ծաղիկները
փոքրիկ ու ճերմակ օրորոցներ են,
և ճերմակ բարուրների մեջ արթնացել են
երեխաները, երեսները բացել ու ժպտում են…
Համրացած կանգնել ու ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ինչ-որ քչփչոց է լսվում թփերի միջից;
ինչ-որ զսպված ծիծաղ:
Զգույշ ետ տար թփերն ու խոտերը,
զգույշ ետ տար –
և չարության մեջ բռնված փոքրիկ
տղայի ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ծաղկած ծառերի միջով,
գույնզգույն չթի շորով
մի աղջիկ էր վազում,
մի փոքրիկ, բոբիկ աղջիկ:
Ու թե ուշադիր նայես,
քիչ հետո հրաշք կլինի`
կտեսնես աղջիկը կանգնել է,
ծառերն ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Խիտ անտառի մեջ կորած
մի փոքրիկ բացատ
և մի խրճիթ` թաղված
խոտերի ու ծաղիկների մեջ:
Ո՞վ է ապրում այստեղ,
ո՞ւմն է այս տունը:
Գնա դուռը թակիր
և ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Միայնակ ծառի ճյուղին
նստեց մի թռչուն:
ԵՎ երգեց թռչունը
արևի մասին,
անձրևի մասին,
կապույտ երկնքի,
պայծառ ու խաղաղ
օրերի մասին…:
Այնքան անուշ ու
անկեղծ էր երգը,
որ չդիմացավ ծառը ու
ծաղկեց:
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Անձրև և հետո ծիածան:
Երեսնիվայր պառկիր
թաց խոտերի մեջ,
աչքերդ փակիր, սպասիր:
Եվ երբ ծաղիկների
ու խոտերի բույրից գլուխդ
պտտվի ու աչքերդ շաղվեն,
և երբ թռչունների
երգից սիրտդ ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Լիճը - ամռան տապին բացված պատուհան,
և զով քամին շոյում է այրվող երեսդ:
Բոբիկ ոտներով քայլիր ավազների վրայով,
նախամարդու նման մերկ և մասուրի ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Լճի ամայի ափին
մի քիչ իրիկուն էր:
Կլոր, ճերմակ գլխարկով
մի փոքրիկ երեխա
կլանված խաղում էր
ավազների հետ:
Իսկ դու նստած հեռվում,
թերթ ես կարդում մի քիչ,
իսկ ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Կիսամերկ կանայք լճի ափին
և մի կին` հագնված,
որ ավելի մերկ էր թվում
շորերի մեջ: Նայում ես նրան
և նվաղում է սիրտդ:
Նայում ես լճի ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ամռան այգին ծփում է
տագնապների մեջ հասուն
և մեղավոր բույրերի,
որ կպչուն են մեղրի պես:
Թեթև քամի - և նայիր`
աչքերը փակ շվարել,
կարկամել է դեղձենին ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Թփից կախված խաժ ողկույզ`
կլորերես, մեծ աչքեր,
դարասկզբի կինոյի արտիստուհու
սանրվածքով, օտար աչքից թաքնված
տերևների խոպոպով,
օտար աչքից թաքցրած
հմայքները կանացի,
որ հասունանում են դանդաղ,
լցվում հյութով ու ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Վարդը,
որ հանկարծ բացվել է ամռան մեջ,
վարդը,
դեռատի մի աղջիկ,
որ ծնողներից թաքուն
ներկել է շուրթերն ամենավառ
կարմիր շրթներկով
և նստել է հայելու դեմ –
վարդը,
որ բացվել ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Եվ մարդը,
որը սիրում էր վիճել ինքն իր հետ,
և մարդը, որը երբեմն կարոտում էր
պահարանում խնամքով կախ տված
թիկնոցն հնամաշ,-
հնազանդ, երազկոտ ու հասկացող ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Աշնան կիրակին նուրբ էր թավշի պես,
իսկ օրը` թափանցիկ – ինչպես ապակին
ակնոցի, որը թավիշով սրբում էր հենց նոր
կապույտ աչքերով մի տխուր ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Աշնան մեջ կա մի պատուհան
և մի աղջիկ է նստած պատուհանի դեմ,
որը թե դուրս նայի տխուր հայացքով`
իրիկնային ցուրտ անձրև կտեղա
և հուսահատ ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Աշնան միապաղաղ առավոտ էր:
Այգու խորքում, ամենախորքում,
տերևների դեղին ու թաց կույտի միջից
հանկարծ բարձր զնգաց ինչ-որ մեկի
վաղուց կորցրած զարթուցիչը:
Ինչ-որ մեկը պիտի հիմա ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ծառերը`
ոտից-գլուխ ճերմակ վիրակապերի մեջ,
իսկ օդը սառն է, ինչպես
հայացքը հյուրանոցի տնօրենի,
որն օրորում է գլուխը և մի բառ է
ասում` չկա: Եվ նորից ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ձմեռն անծանոթ քաղաքում ավելի է ձմեռ
և մենությունը գորշ է ավելի, և նույնիսկ
ճնճղուկները, որ սառած արցունքների նման
կախվել են ծառերի թարթիչներից` առավել
դժբախտ ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Դարձյալ նույն գույնը,
դարձյալ նույն բառը-
ետ տար վարագույրը`
դարձյալ նույն ձյունը:
Անվերջ նույն ձյունը,
անվերջ նույն գույնը,
անվերջ նույն բառը…
Եվ տես, մի բառով,
և տես մի ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Պատուհանիս տակ ծիծաղ,
զվարթ ճիչեր ու կանչ`
թավալ են գալիս ձյան մեջ
երկու փոքրիկ տղա:
Ելնում ու ընկնում են նորից,
թռչկոտում, վազում են, խնդում…
Իսկ դու ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ձմեռային մթնող փողոցով
կուչ եկած վազելով անցավ
թեթև հագնված մի շուն:
Ակամա կծկվեցին ուսերդ
և ձեռքերդ ավելի խոր խրվեցին
գրպաններդ ու կանգնեցիր մոլորված`
գիշերով, այս ցրտին
ո՞ւր ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Օտար քաղաքների մարդիկ նման են անբուժելի
հիվանդների, որոնց աչքերին խուսափում ես նայել,
որ չմեխվեն, չմնան հիշողությանդ մեջ,
որ տարիներ շարունակ
չտանջեն քեզ իրենց անբուժելի ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Հերթեր վաղուց չկան այս քաղաքում, բացի
այն խանութներից ուր ճամպրուկներ են վաճառում:
Հարգի են մեծերն ու տարողունակները,
թեև միջիններն ու փոքրերն էլ չեն ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ինձ վաղուց պատմել էին Լառոշել քաղաքի
այս փողոցի մասին;
Հենց այս փողոցի, որի պատուհանները չեն բացվում
նույնիսկ ամենատոթ օրերին, երևի երկյուղում են,
որ հին ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
Եվ քանի որ յուրաքանչյուր մարդ պիտի սիրի ինչ-որ մեկին
և պիտի օրվա ընթացքում ինչ-որ մի տեղ գնա,
նրանք որոշել են ինձ սիրել, ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
ԼԵՖԻԿԻՆ
Ե՞րբ էին երկնքի դռները
բաց եղել այսպես լայնորեն:
Թավշյա սուգ է տարածված
հովիտներով ու լեռներով:
Երկնային ճանապարհը աղավնիներով
ու սոնետներով է հյուսված ծայրեծայր:
Գնում է ահա ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
Գրված անպատեհ ժամանակներում
Դու արդեն վաղուց չկաս- ինչ տարօրինակ զուգադիպություն,
չէ՞ որ ես ինքս էլ վաղուց չկամ: Ներիր, սիրելիս,
որ նորից դառնացնում եմ ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
Ինձ այսօր մի շրթնհարմոն նվիրեցին: Գեղեցիկ նախշերով
մի սքանչելի երաժշտական գործիք,
որը նվագում ես առանց մեծ ջանք գործադրելու
և ձայնը դուրս է գալիս ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
Անսովոր ցրտեր են Փարիզում: Վեց մարդ է սառել
փողոցում: Մյուսները թեթև հազում են:
Լուվրում Մոնա Լիզայի դեմքից
սահել է ժպիտը սառած և ընկել,
փշուր-փշուր ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
ԱՅՑԵԼՈՒԹՅՈՒՆ ՀԱՆԳՈՒՑՅԱԼԻՆ ՕՎԵՐ-ՍՅՈՒՐ-ՈՒԱԶ, ԵՐԲ ԶՈՒԼԱԼԻ ՏՐԱՄԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆԸ ՇԱՏ ԲԱՐՁՐ ԷՐ ԵՎ ՇՐՋԱԿԱ ԴԱՇՏԵՐՈՒՄ ԲԱԶՄԱԹԻՎ ԱԳՌԱՎՆԵՐ ԷԻՆ ՀԱՎԱՔՎԵԼ ՀԱՆԴԻՍԱՎՈՐ ԱՐԱՐՈՂՈՒԹՅԱՆԸ ՄԱՍՆԱԿՑԵԼՈՒ ՀԱՄԱՐ
Վան ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
Ոչ ձախերի ցուցակում կգտնես անունս
և ոչ` աջերի:
Ոչ այս աշխարհում կհանդիպեք ինձ,
իսկ այն աշխարհում` առավել ևս:
Դանդաղ ծորում է Սենա գետն ահա,
նայում ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
Մանդար փողոց: Կարճ, ինչպես կրակոց:
Եվ կտրուկ, ինչպես ազգանունը Գրիգորի:
Ձեղնահարկում` մեջքի վրա պառկած,
տանիքի բացվող պատուհանից
պարզ տեսնում եմ երկինքը Փարիզի:
Գրեթե քսվելով տանիքին`
մի ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
Հերթական աշխատանքային օր էր դը Գոլի օդակայանում:
Իրականացել էր բանաստեղծի երազանքը, և նա,
ճմռթված ճամպրուկները ուղեսայլին բեռնած, խելահեղ սուրում էր
վիթխարի շինության մաքրամաքուր ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
ԳԻՆԸ` ՊԱՅՄԱՆԱԳՐԱՅԻՆ
- Բանաստեղծություն պե՞տք է քեզ,- հարցրեցի հարևանիս, որը միջանցքում կտրատում էր դեռևս կենդանի ծառի բունը, և ճյուղերը մատների պես ...
Պոեզիա >
ՀՐԵՇՏԱԿՆԵՐ ՄԱՆԿՈՒԹՅԱՆ ԵՐԿՆՔԻՑ
Մենք, երևի, իսկապես եկվորներ ենք,
մենք, երևի, իսկապես կապ չունենք այս հողագնդի հետ,
այս ցեխագնդի հետ, ընդհանրապես, ուր իրար կողք,
իրար մեջ ու ...
Պոեզիա >
ՀՐԵՇՏԱԿՆԵՐ ՄԱՆԿՈՒԹՅԱՆ ԵՐԿՆՔԻՑ
* * *
Խորհրդավոր են երկնքի գաղտնիքները:
Ահա, նայիր.
երկնքից մի թռչուն ընկավ: Ի վերջո,
երկար թռչելուց հետո ամեն ինչ ընկնում է հողին,
որովհետև առավել ...
Պոեզիա >
ՀՐԵՇՏԱԿՆԵՐ ՄԱՆԿՈՒԹՅԱՆ ԵՐԿՆՔԻՑ
Ինձ թվում է, որ շուտով բոլոր օրերը կանցնեն
և միայն դուդուկը կխոսի և մենք բոլորս կլռենք,
որովհետև հնարավոր չէ խոսել,
երբ կոկորդդ լցված ...
Պոեզիա >
ՀՐԵՇՏԱԿՆԵՐ ՄԱՆԿՈՒԹՅԱՆ ԵՐԿՆՔԻՑ
Հին բառերի մեջ ամենաշատը դու կարող էիր խոցվել,
դու,
թեև այնպես խնամքով ու հոգատար թաքնված էիր
մարմնի ամենախորքում, ամուր ու ճկուն
ոսկորներով ցանկապատված:
Դու, ամենանուրբն ...
Պոեզիա >
ՀՐԵՇՏԱԿՆԵՐ ՄԱՆԿՈՒԹՅԱՆ ԵՐԿՆՔԻՑ
Ես ասում եմ՝ չկա սեր ձեր սրտերի մեջ:
Հեռուներից եկած մի մարդ, քայլիր ահա
այս բազմահարկ շենքերի արանքով, ապրիր այս
միակ կյանքը, որի ...
Պոեզիա >
ՀՐԵՇՏԱԿՆԵՐ ՄԱՆԿՈՒԹՅԱՆ ԵՐԿՆՔԻՑ
Ամենաթարմ բառը, որ երբեք չի հնանում, որովհետև
սերը վաղուց չկա: Միայն ձայնը հեռվից
խոսում է քեզ հետ և կամ խոսում է ընդհանրապես,
ինչ-որ ...
Պոեզիա >
ՀՐԵՇՏԱԿՆԵՐ ՄԱՆԿՈՒԹՅԱՆ ԵՐԿՆՔԻՑ
* * *
Ահա ևս մի նոր գետ, որը դեռևս չի գրանցվել
քարտեզների վրա: Նրա անունը
կարելի է Աղի դնել, կամ էլ պարզապես՝
Արցունքի: ...
Պոեզիա >
ԴԱՆԴԱՂ ԺԱՄԵՐ
Ես անընդհատ մոռանում եմ հարցնել` -
ո՞ւր կորան հանկարծ այն անձրևները,
երբ կարելի էր թափառել կիսախավար փողոցներում`
ոչ մի բանի մասին չմտածելով,
երբ ես շոյում ...
Պոեզիա >
ՀՐԵՇՏԱԿՆԵՐ ՄԱՆԿՈՒԹՅԱՆ ԵՐԿՆՔԻՑ
Հարցրեք ինձ երջանկության մասին և ես ձեզ կասեմ,
որ այդ անունով ծառ չկա աշխարհում,
չկա աշխարհում այդ անունով թռչուն
և կա միայն գազան, ...
Պոեզիա >
ՀՐԵՇՏԱԿՆԵՐ ՄԱՆԿՈՒԹՅԱՆ ԵՐԿՆՔԻՑ
***
… Ահա հեռու Եվրոպան: Լույսը, որ մեկ նվազում է
և մեկ էլ՝ պայծառանում,
հիվանդի թույլ սրտի անհավասար բաբախյունի նման:
Ահա ձեռքերս արյունոտված և ...
Պոեզիա >
ՀՐԵՇՏԱԿՆԵՐ ՄԱՆԿՈՒԹՅԱՆ ԵՐԿՆՔԻՑ
Զարմանքով նկատեցի, որ ծառի ճյուղին
մի փոքրիկ տերև է հայտնվել:
Չլինի՞ թե գարունը եկել է...
Եւ իսկապես,
օրերն աննկատելիորեն տաքացել են,
հետո հիշեցի՝ քաղաքի այս ...
Պոեզիա >
ՀՐԵՇՏԱԿՆԵՐ ՄԱՆԿՈՒԹՅԱՆ ԵՐԿՆՔԻՑ
Ձմեռն այնպես վերջացավ, ինչպես վիշապն է սատկում
հեքիաթների ամենավերջում,
ինչպես պատերազմն է վերջանում՝ երկար տարիներ տևած...
Եւ ոչինչ, որ գարնան առաջին ամպրոպի փոխարեն
արկեր ...
Պոեզիա >
ՀՐԵՇՏԱԿՆԵՐ ՄԱՆԿՈՒԹՅԱՆ ԵՐԿՆՔԻՑ
Սիրով նվիրում եմ Նորա Արմանիին
1. Ահա, երկար տարիներ ապրում եմ ես
իմ ժողովրդի հետ այս քարերի վրա,
այս ժայռերի մեջ ու ծեպերից ...
Պոեզիա >
ՀՐԵՇՏԱԿՆԵՐ ՄԱՆԿՈՒԹՅԱՆ ԵՐԿՆՔԻՑ
Սա իմ երկիրն է- չափսերով այնպիսին,
որ կարող եմ վերցնել հետս,
թե մի հեռու տեղ գնամ:
Փոքրիկ՝ ինչպես ծերացած մայր,
փոքրիկ՝ ինչպես նորածին զավակ,
իսկ ...
Պոեզիա >
ՀՐԵՇՏԱԿՆԵՐ ՄԱՆԿՈՒԹՅԱՆ ԵՐԿՆՔԻՑ
Չորս քայլ վեր… սահման է:
Չորս քայլ վար… սահման:
Աստված իմ,
այսքան էլ փոքրիկ հայրենիք,
այսքան էլ փոքրիկ
Հայաստան,
նորածնի բարուր է իսկական…
Նորածնի բարուրը գրկել եմ,
Աստված ...
Պոեզիա >
ԱՆՁՐԵՎ ՄԻ ՏԽՈՒՐ ԱՌԻԹՈՎ
Քեզ չի սիրելու
կանաչ աչքերով էլ ոչ մի աղջիկ,
էլ ոչ երկինքն է թվալու անափ,
ոչ հեռուն՝ մոտիկ:
Քանի դեռ ուշ չէ,
մի կատու ճարիր ...
Պոեզիա >
CONSTITUTION
1-Moi, Hovhannes Grigorian,
citoyen de République d’Arménie,
j’ai le droit de me réveiller l’égale des hommes d’Etat,
tôt le matin et convaincu d’avance ...
Պոեզիա >
CONSTITUTION
C’est mon pays-si petit
que je peux le prendre avec moi
lorsque je pars loin.
Petit comme une mère vieille,
petit comme un enfant ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
***
На улицах, где тебя нет, наступает весна,
и люди идут, изменений не наблюдая,
а в городе, где тебя нет,
какой-то праздник в ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
Бриться два раза в день.
Часто умываться.
Чистить зубы,
чистить туфли,
чистить плащ.
Читать классическую литературу.
По субботам на рынок.
Глотать сырое яйцо, содой полоскать глотку.
Соседей приветствовать, ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
И вознесся поэт в небеса.
(Вернее, душа поэта,
ибо тело поэта – тленно).
Его приняли в большом зале
и ожидать наказали.
На небе писать запрещается,
и ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
I
Я уже тебя не помню,
ничего о тебе не помню.
И слезы не те, другие,
текут сами собой,
просто так,
легко и обыкновенно.
А часы, провозвестники ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
Оставим на время любовь
и хлопоты о ней,
оставим кипучие споры,
руками махать перестанем
и будничных дел кутерьму
забудем на время, оставим
и молча, и грустно ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
Часть 1
Ну конечно, гранаты; конечно,
пулеметные очереди,
во весь кадр умирает солдат,
семейный снимок втоптан в черную гарь.
Война, да, война...
И конечно, красивая медсестра,
и ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
Старый ковер
И палец твой снова скользит по узору
легонько -
какие-то звуки издалека,
вначале чуть слышно,
потом все отчетливей, громче,
и с шумом ...
Պոեզիա >
ՖԵԼԻՍԱ ԿՈՒՅՈՒՄՋՅԱՆ «ԱՉՈՆԻԿՆ ՈՒ ԹԻԹԵՌԸ»
Երազի պես հայտնվում էր թիթեռը,
նստում աչոնիկի մատին,
դառնալով մի կաթիլ մեղր,
դառնալով ցողի կաթիլ:
Եվ չքանում էր մեկեն հանկարծ,
դառնալով քաղցր հուշ անդարձ,
հրճվանքից ծնված ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Հեռվում կան ուրիշ քաղաքներ, համոզվեցի ես, երբ ինքնաթիռը
բարձրացավ երկինք, իսկ երկինքը բարձրացավ ավելի վեր:
Ներքևում ամպեր են ճերմակ, տեղ-տեղ թուխ
երանգավորումներով և ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Վերջին գիշերը պիտի անցնի առանց փորձության:
Ես հետո իմացա: Չեղան երկրաշարժեր: Եվ ոչ մի հրաբուխ
չփորձեց խախտել խաղաղությունը համատարած:
Մի հին մեքենայի մեջ ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Քաղաքը, որն ինձ հայտնի էր 400-ամյա պատմության
էջերից, պարզվում է իսկապես կա, և ես իմ աչքերով
տեսա, թե ինչպես են մարդիկ ներսուդուրս ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Դու արդեն վաղուց չկաս
- ի՜նչ տարօրինակ զուգադիպություն,
չէ՞ որ ինքս էլ վաղուց չկամ: Ներիր, սիրելիս,
որ նորից դառնացնում եմ քո հոգին, բայց ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ես հիմա քեզ էլ չեմ որոնում,
որովհետև գիտեմ, թե որտեղ ես,
ես հիմա քեզ էլ չեմ կորցնում`
արդեն վաղուց եմ կորցրել:
Ինչպես հին գիրք, ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ո՞ւմ ես թողնում ինձ ու գնում, չես էլ ասում թե ուր,-
հարցրեցիր, երբ շատ կարճ ժամանակ էր մնացել
գնացքի շարժվելուն:
Ոչ դժոխքի ճամփան ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ինչո՞ւ չեն վերցնում հեռախոսը: Այս ո՞ւմ բջջայինն էր
ամբողջ գիշեր անպատասխան ճռվողում պատուհանիս տակ:
Լռեց միայն առավոտյան: Իսկ պատահական խոսակցությունից
տեղեկացա, որ իսկական ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ցավ զգո՞ւմ եք,- հարցրեց բժիշկը, զարմանքով ուսումնասիրելով
ծաղիկը, որն աճել էր ուղիղ սրտիս մեջ - ճերմակ թերթիկներով
բարալիկ ծաղիկ էր, որը ես ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Երևի նորից գարուն է,- մտածեցի
նայելով պատուհանից դուրս,
ծառին, որի ճյուղերին փոքրիկ
տերևներ էին հայտնվել,
թռչուններին, որոնք ջանասիրաբար
թափահարում էին թևերը, հավանաբար
օդում մնալու համար:
Երևի պայծառ ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Նոր երկիր գտնելու որոնումները վաղուց են սկսվել`
արբանյակները հետախուզում են ծակուծուկերը
տիեզերքի,
և հեռու չէ այն օրը, երբ կհայտնաբերվի ևս մի
դժբախտ մոլորակ`
մաքուր ու ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
- Տե՞ր ես, որդյակս,- հարցրեց քահանան, մինչ ես
կամրջի եզրին կանգնած մտածում էի` հանե՞մ պիջակս
նետվելուց առաջ, միգուցե վերնաշապիկս էլ հանե՞մ…
- Տեր ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Եվ բաժանվելուց առաջ զրուցեցինք երկար:
Ոմանք գարեջուր էին խմում,
ոմանք նստել էին լուսամուտի գոգին,
մյուսներն անտրամադիր ծերանում էին
երբեք չծերացող կանանց
հիացմունքից խոնավացած աչքերի առաջ:
Զրուցում ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Որ կողմից ուզում ես նայիր, վերջին մի քանի
խնձորներն են մնացել ցանցառացած ծառի
ճյուղերին կպած,
և վերջին լուսինն է մնացել, որն ուշադիր
նայում է ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Նվագում էր դաշնամուր,
իսկ լուսամուտները բաց էին
և աշուն էր:
Տերևները գունատվում ու չորանում էին,
իսկ ինքը նվագում էր:
Իսկ հետո
Մեկ-մեկ սկսեցին
թափվել տերևները,
ինչպես գունատված բառեր,
ինչպես ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Փողոցներով անցնում են կույր աղջիկներ:
Նրանք գավազան ունեն ձեռքերին
և քայլում են քսվելով պատերին:
- Եթե դու ինձ սիրեիր,
ես քեզ կտայի քո կապույտ ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Տխրությամբ է ավարտվում ամեն մի տխրություն,
և եթե ծնվել ես փողոցում –
հենց այնտեղ էլ կլինի վերջաբանը կյանքիդ:
Հիմա հնարավոր է ամեն ինչ, ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
…Գիտեի, որ երկրագունդը կլոր է,- ասաց
հորեղբայրս գրենական պիտույքների խանութում,
գորովանքով շոյելով գլոբուսը, որը սիրով
պտտվում էր իր առանցքի շուրջ,- գիտեի,
որ կլոր է, ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Մի-մի բաժակ օղի խմեցինք, որ լացը թեթև լիներ,
հետո էլի խմեցինք,
որովհետև լացը պիտի լիներ երկար,
հետո ձյուն եկավ մի ջահել կնոջ հետ, ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Երեխան լալիս է,- ասում էր հայրս:
Եվ մայրս շտապ կանչում էր ինձ տուն,
որպեսզի հայրս համոզվեր, որ
ոչինչ չի պատահել որդուն: Իսկ
ընդհանրապես, նրա ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ծնվել եմ առավոտյան շուտ,
Գյումրվա մի աղքատիկ առավոտ:
Ինձ հետ ծնված քույրս մահացել է մի քանի ժամ հետո,
երբ օգոստոսի արևը վաղուց արդեն ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Երբեք չմեռնես – մահվան մահճում թախանձագին
հորդորում էր ինձ հայրս: Եվ նայելով ցավերից
մշուշված նրա աչքերին, ես դառնությամբ հասկացա,
թե ինչ ծանր է ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Երևի տարիներ շարունակ այս պահին էր սպասել,
որովհետև պարզապես դուրս նետվեց գրքի հետ միասին,
որը հանեցի պահարանից ինչ-որ տող ստուգելու համար:
Տարիներ շարունակ ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
(վեպ)
«Շան կյանք» - հատ-հատ տառերով
գրեց վերնագիրը,
տակը հաստ գիծ քաշեց,
ապա գլուխը դրեց
սեղանին,
ընկավ դառը խոհերի մեջ
ծեր շունը:
Պոեզիա >
ՔՈ ԱՌԱՋԻՆ ԲԱՌԵՐԸ
Աշխարհը սկսվել է քո բառերով,
Եվ այն ամենը, ինչ տեսնում ես հիմա,
Քո առաջին բառերն են,
Որ դու նվիրել ես մեզ:
Ամենասկզբում մայրիկը եկավ,
Որովհետև ...
Պոեզիա >
ՔՈ ԱՌԱՋԻՆ ԲԱՌԵՐԸ
Զրուցում են փոքրիկները.
- Շատ մեղք են այս մայրիկները,
Տես, հենց մատս ցավի մի քիչ,
Կանչում եմ, մա՜, ցավեց մատս,
Իսկ նա կասի, բալիկ, ...
Պոեզիա >
ՔՈ ԱՌԱՋԻՆ ԲԱՌԵՐԸ
Ամբողջ օրը ոտքի վրա,
Գնում-գալիս անդադար,
Ես չեմ տեսել երբեք նրան,
Հանգիստ նստած, իր համար…
Մեկ տեսնում եմ` լվա՜ցք, շորե՜ր…
Խանութ գնալ, կամ՝ շուկա,
Սպասում եմ ...
Պոեզիա >
ՔՈ ԱՌԱՋԻՆ ԲԱՌԵՐԸ
Եվ մի գիշերում
Ճերմակեցին բոլոր տանիքները քաղաքի
Ու բոլոր փողոցներն ու ծառերը:
Հեքիաթային ու զարմանալի այս օրվա վերջում
Պիտի հրաշք լինի.
Անխուսափելի պիտի մեծանանք մենք՝ ...
Պոեզիա >
ՔՈ ԱՌԱՋԻՆ ԲԱՌԵՐԸ
Մայրիկս ասում է՝ դպրոցական ես,
Արդեն հասուն ես, արդեն խելահաս,
Կատվի պոչից էլ պիտի չքաշես,
Պիտի նստես ու ողջ օրը կարդաս:
Հետո դեռ ուրիշ ...
Պոեզիա >
ՔՈ ԱՌԱՋԻՆ ԲԱՌԵՐԸ
Հրդեհ է ընկել, օգնեցե՜ք,
Օգնեցեք, վառվում է աշխարհը,
Օգնեցեք, վառվում են փողոցները:
Մարդիկ են վառվում, օգնեցե՜ք,
Եվ տրամվայները, էլեկտրասյուները,
Եվ անտառները, նաև դաշտերը,
Տեսեք ինչպես է ...
Պոեզիա >
ՔՈ ԱՌԱՋԻՆ ԲԱՌԵՐԸ
Սիրում եմ նստել մեր տանիքին,
Ժամերով նայել անհուն երկնքին:
Ու միտք եմ անում՝
Մեր տան կտուրից
Աչքերս հառած աստղերին փայլուն,
Թե գուցե մեկն էլ
Նստել տան ...
Պոեզիա >
ՔՈ ԱՌԱՋԻՆ ԲԱՌԵՐԸ
Շուտով ձմեռը մեզ հյուր է գալու,
Վերջին դեղինն են ծառերը թափել,
Ու վեճ են անում՝
Ո՞ւմ է սազելու
Ձյունե զգեստը, որ պիտի հագնեն:
Եվ քամին ...
Պոեզիա >
ՔՈ ԱՌԱՋԻՆ ԲԱՌԵՐԸ
Երբ դու դեռ չկայիր աշխարհի վրա,
Փակ էին խաղալիքի բոլոր խանութները
Մեծ-մեծ կողպեքներով,
Փակ էին բոլոր տիկնիկային թատրոնները
Մեծ-մեծ կողպեքներով,
Ծաղիկներն ունեին միայն երկու գույն՝
Սպիտակ ...
Պոեզիա >
ՔՈ ԱՌԱՋԻՆ ԲԱՌԵՐԸ
Բազմաթիվ հարցեր են ինձ տանջում,
Հերթով կհայտնեմ հիմա ձեզ,
Նախ ինչո՞ւ են ինձ Արայիկ կանչում,
Հետո էլ ինչո՞ւ եմ ես՝ ես:
Ինչո՞ւ ես ծառ ...
Պոեզիա >
ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ
գլուխ առաջին. վաղ նախնադար
Ահա, սկսած վաղ նախնադարից ապրում եմ ես
իմ ժողովրդի հետ այս քարերի վրա,
այս ժայռերի մեջ ու ծերպերից մի ...
Պոեզիա >
ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ
Ես՝ ՀՀ քաղաքացի Հովհաննես Գրիգորյանս,
իրավունք ունեմ պետական գործիչների հետ
միասին արթնանալ վաղ առավոտյան,
վստահ, որ իշխանություններն արել են ամեն ինչ,
որպեսզի արևը ծագի ...
Պոեզիա >
ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ
Այո, թերևս Ստրավինսկի, որևէ հատված,
ասենք, «Ագոն» բալետի երաժշտությունից, թեև
ոմանք, համոզված եմ, աղմուկ են բարձրացնելու
և պահանջելու են բոլորովին ուրիշ ստեղծագործություն,
բոլորովին ուրիշ ...
Պոեզիա >
ԱՄԵՆԱ, ԱՄԵՆԱ ՍՈՆԱՆ
Խաղալիքներն է շարել
իրար կողքի՝ հատակին
և ո՞րտեղից է ճարել
մոր խալաթը՝ մեծ ու հին:
Եվ կանչում է՝ շո՛ւտ, եկե՛ք,
նոր խանութ եմ ես բացել,
մի ...
Պոեզիա >
ԱՄԵՆԱ, ԱՄԵՆԱ ՍՈՆԱՆ
Փոքրիկ տիկնիկ, մեծացի՛ր,
ինձ պես մեծ բալիկ դարձիր,
մենք կգնանք ման գալու,
այնքան բան կա տեսնելու:
Հայրիկին մենք չենք ասի,
մայրիկին էլ չենք ասի,
առանց տատիկ, ...
Պոեզիա >
ԱՄԵՆԱ, ԱՄԵՆԱ ՍՈՆԱՆ
Վա՜յ, այս ինչ ձայն է,
այս ինչ աղմուկ է,
էլի Սոնա՞ն է
կողքի սենյակում,
դաշնամո՞ւր է նա
էլի նվագում...
Հիմա ի՞նչ ձայն է,
ի՞նչ ձայն է գալիս.
կողքի ...
Պոեզիա >
ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ
Ծնվել եմ առավոտյան շուտ,
Գյումրվա մի աղքատիկ առավոտ:
Ինձ հետ ծնված քույրս մահացել է մի քանի ժամ հետո,
երբ օգոստոսի արևը վաղուց արդեն ...
Պոեզիա >
ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ
Ես այս երգը երգում եմ կանգնած,
որովհետև դու նա ես,
ում խաղաղության համար զոհվում են առանց կասկածելու,
որովհետև դու նա ես.
ում համար կռվի ...
Պոեզիա >
ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ
Ամեն ինչ բաժանված է արդեն,
և աստղերը, և արևը, և լուսինը:
Ես գլխահակ եմ գալիս քեզ մոտ,
ես ամաչում եմ սարսափելի,
որովհետև ոչինչ չունեմ ...
Պոեզիա >
ԿԵՍ ԺԱՄԱՆԱԿ
Եվ Աստված ցանկացել է գրել
ԵՐՋԱՆԿՈՒԹՅՈՒՆ
քո տարածքի վրա ծայրեծայր,
բայց, ափսոս, բառն այդ շատ էր երկար
ու չտեղավորվեց քո փոքրիկ հողակտորի վրա…
Եվ Աստված ...
Պոեզիա >
ԿԵՍ ԺԱՄԱՆԱԿ
Գլուխ առաջին. վաղ նախնադար
Ահա, սկսած վաղ նախնադարից ապրում եմ ես
իմ ժողովրդի հետ այս քարերի վրա,
այս ժայռերի մեջ ու ծերպերից մի ...
Պոեզիա >
ԿԵՍ ԺԱՄԱՆԱԿ
Գարնանը ծառերը ծաղկում են,
գարնանը նախագահ ենք ընտրում ու սպասում,
հուսալով, որ ինչ-որ բան կփոխվի ամռանը:
Ամռանը մրգերը հասունանում են:
Ամռանը Ազգային Ժողով ենք ...
Պոեզիա >
ԿԵՍ ԺԱՄԱՆԱԿ
Ա կուսակցությունը սիրում է ժողովրդին
և քրտնմխած պայքարում է
ժողովրդի բարեկեցությունը բարձրացնելու համար:
Բ կուսակցությունը շատ է սիրում ժողովրդին
և քրտնմխած պայքարում է Ա ...
Պոեզիա >
ԿԵՍ ԺԱՄԱՆԱԿ
Ես` ՀՀ քաղաքացի Հովհաննես Գրիգորյանս,
իրավունք ունեմ պետական գործիչների հետ
միասին արթնանալ վաղ առավոտյան,
վստահ, որ իշխանություններն արել են ամեն ինչ,
որպեսզի արևը ծագի ...
Պոեզիա >
ԿԵՍ ԺԱՄԱՆԱԿ
Անաղմուկ շարվենք պատերի տակ,
ինչպես գնդակահարությունից առաջ՝
վաղ առավոտյան, աչքերը տրորելով,
քնաթաթախ ու շլմորած,
խուզած գլուխներով ձմերուկներ` բանտարկյալների
շերտավոր հագուստներով: Իսկ թփերի մեջ դեսուդեն
աղոտ պլպլում ...
Պոեզիա >
ԿԵՍ ԺԱՄԱՆԱԿ
Դժվար է քարը քարին դնել այս հողի վրա,
դժվար է պատ շարել այս հողի վրա,
որն անվերջ ցնցվում է երկրաշարժներից,
անցվերջ ցնցվում է՝
հեկեկացողի ...
Պոեզիա >
ԿԵՍ ԺԱՄԱՆԱԿ
Այո, թերևս Ստրավինսկի,
ասենք, որևէ հատված, «Ագոն» բալետից,
թեև ոմանք, համոզված եմ, աղմուկ են բարձրացնելու
և պահանջելու են բոլորովին ուրիշ հատված,
բոլորովին ուրիշ հեղինակից:
Ինչևէ: ...
Պոեզիա >
ԿԵՍ ԺԱՄԱՆԱԿ
Ես այնքան չդառնացա, երբ ինձ վտարեցին երկնքից՝
Տերն արդար էր, երբ շրխկոցով փակեց
Դրախտի դռներն իմ ետևից…
Ես այնքան չդառնացա, երբ մորեմերկ
հայտնվեցի փողոցում,
գիշերով, ինչ-որ մի ...
Պոեզիա >
ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ
Փողոցներով անցնում են կույր աղջիկներ:
Նրանք գավազան ունեն ձեռքերին
և քայլում են քսվելով պատերին:
- Եթե դու ինձ սիրեիր,
ես քեզ կտայի քո կապույտ ...
Պոեզիա >
ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ
Թե ունենայի սեփական անապատ
կկանչեի աշխարհի բոլոր առյուծներին
և կասեի`
նայեք, ինչքան ավազ կա ինձ մոտ
և ինչքան ազատություն:
Ցույց կտայի արևը, կասեի`
ոչ ոք չի ...
Պոեզիա >
ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ
Սա իմ երկիրն է - չափսերով այնպիսին,,
որ կարող եմ վերցնել հետս,
թե մի հեռու տեղ գնամ:
Փոքրիկ` ինչպես ծերացած մայր,
փոքրիկ` ինչպես նորածին ...
Պոեզիա >
ԿԵՍ ԺԱՄԱՆԱԿ
Ձմեռն իր թատերաշրջանն ավարտում է
չոր ու արևոտ օրերով:
Առնո՞ւմ ես, թե՞ ծախում – այս հարցերն են թևածում
փողոցներում, հրապարակներում, խաչմերուկներում
ալեկոծվող մարդկանց հոծ ...
Պոեզիա >
ԿԵՍ ԺԱՄԱՆԱԿ
Ովքե՞ր են այս մարդիկ –
տարակուսանքով նայում ես կրպակի պատուհաններից
համառորեն ժպտացող կինոաստղերի
մաքուր սափրված դեմքերին
և սքանչելի ատամնաշարերը բացած գեղեցիկ կանանց,
որոնք, միգուցե, վաղուց ...
Պոեզիա >
ԿԵՍ ԺԱՄԱՆԱԿ
Ամեն ինչ վերադառնում է:
Սովորական պատմություն է` շուկայի ճանապարհին տեսնել
վաղուց մեռած հայրիկիդ, որ վերադառնում է տուն
աշխատանքից (անպայման շուկայով), չի սիրում
դատարկ ձեռքերով ...
Պոեզիա >
ԿԵՍ ԺԱՄԱՆԱԿ
Նորից ավերակների քաղաքում… Վհատ ուրվականներ,
որոնք թափառում են խարխուլ ու փոշոտ երկնքի տակ:
Անխուսափելի հանդիպումներ հին ընկերների հետ,
շատերն առևտուր են անում,
բայց ինձ ...
Պոեզիա >
ԿԵՍ ԺԱՄԱՆԱԿ
Երջանիկ ընտանիքը ապրում էր փակուղի քշված վագոնի մեջ,
որի ապակիները կոտրվել էին երկրաշարժից շատ տարիներ առաջ,
երբ երկիրը չէր շարժվում,
չնայած պտտվում էր ...
Պոեզիա >
ԿԵՍ ԺԱՄԱՆԱԿ
Մինչ կարապները վերջին երգ երգելով բազմացան
ու լցրեցին աշխարհը եղերական փետրավորներով,
դինոզավրերը լռելյայն վերացան առանց երգ ու նվնվոցի,
ինչպես իսկական տղամարդուն է վայել`
լեզուն ...
Պոեզիա >
ԿԵՍ ԺԱՄԱՆԱԿ
Անցյալը - ավարտված գերեզմանոց,
ուր հայացքներ են թափառում,
իսկ աչքերը փակվել են վաղուց`
ձայների անտառ, տոնածառի նման գունագեղ հեքիաթներ.
բենգալյան կրակներով լուսավորված ներսից,
խնամված ու ...
Պոեզիա >
ԲՈԼՈՐՈՎԻՆ ՈՒՐԻՇ ԱՇՈՒՆ
Ավազի և ծովի միջով քայլում է մի ծերունի,
առանց երգելու և առանց խորհրդավոր թատերականության:
Նռների և թզերի միջով քայլում է մի ծերունի,
որը ...
Պոեզիա >
ԲՈԼՈՐՈՎԻՆ ՈՒՐԻՇ ԱՇՈՒՆ
Ինչ-որ հեռու, հեռավոր երկրում
ապրում է թագավորը
և հրամաններ է արձակում:
Նա ամեն առավոտ շարում է զորքը,
համբուրում է թագուհու ճակատը,
հետո լվացվում է
և դուրս ...
Պոեզիա >
ԲՈԼՈՐՈՎԻՆ ՈՒՐԻՇ ԱՇՈՒՆ
Թանկագին իրերից բաժանումը
միշտ էլ դառնություն է պատճառում մեզ,
և մենք երբեք չենք կարողանում համակերպվել,
իսկ արցունքները բոլորովին էլ չեն թեթևացնում:
Հնարավոր բոլոր պատճառների ...
Պոեզիա >
ԲՈԼՈՐՈՎԻՆ ՈՒՐԻՇ ԱՇՈՒՆ
Գետի հոսանքով ներքև
լողում էր մի ջութակ:
Բայց ի՜նչ ջութակ էր դա՝
ամբողջովին ծաղկանկար,
անչափ գեղեցիկ մի բան:
Իսկ գետի ափին
կանգնած էր մի ջութակահար:
Բայց ի՜նչ ...
Պոեզիա >
ԱՄԵՆԱ, ԱՄԵՆԱ ՍՈՆԱՆ
Առաջին օրն էր, Սոնան հևիհև
Վազքով տուն եկավ, հազիվ էր խոսում:
- Մայրիկ ջան, գիտե՞ս, թե ինչ է եղել՝
Լիքը Սոնա կար մանկապարտեզում…
Մեկը ...
Պոեզիա >
ԱՄԵՆԱ, ԱՄԵՆԱ ՍՈՆԱՆ
Համոզում է մայրիկը.
- Տանը մնա, Սոնա ջան,
դուռը հանկարծ չբացես,
գնամ, տեսնեմ, իմ փոքրիկ,
թե խանութում մեր մոտիկ
ի՞նչ լավ բան են ստացել:
Տանը մնալ ...
Պոեզիա >
ԱՄԵՆԱ, ԱՄԵՆԱ ՍՈՆԱՆ
Նոր տիկնիկ էր նվիրել
տատը մի օր Սոնային.
մազերը շեկ ու կոկիկ,
հագին՝ պսպղուն կոշիկ,
ի՜նչ սիրուն էր, ի՜նչ սիրուն,
կապույտ աչքեր, փայլփլուն,
բա ինչպե՜ս էր ...
Պոեզիա >
ԱՄԵՆԱ, ԱՄԵՆԱ ՍՈՆԱՆ
Կանաչ մատիտով ծառ կնկարեմ,
կապույտով՝ լիճը,
իսկ շագանակագույն մատիտով ահա
ինձ կնկարեմ՝
ջրում լողալիս:
Կարմիր մատիտով
հիմա նկարեմ
շողացող արև...
Մեկը քիչ եղավ,
մի քանի արև նկարեմ
շուտ-շուտ,
թե չէ կմրսեմ,
կկապտեմ ...
Պոեզիա >
ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ
Ես այնքան չդառնացա, երբ ինձ վտարեցին երկնքից՝
Տերն արդար էր, երբ շրխկոցով փակեց Դրախտի
դռներն իմ ետևից... Ես այնքան չդառնացա, երբ
մորեմերկ հայտնվեցի ...
Պոեզիա >
ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ
Աշուն է: Բանտարկյալների համար ոտանավոր կարդալու
լավագույն ժամանակը:
Ճերմակ ներկած դահլիճում հավաքված էին գույնզգույն
լաչակավոր մարդասպաններ, գողեր, ավազակներ…
Մի խոսքով, սովորական կանայք, որոնց կարելի ...
Պոեզիա >
ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ
Ոչինչ այնքան աշնանային չէ, որքան տխուր թափորը,
որն հանգուցյալին տանում է որոշակի ուղղությամբ:
Ոչինչ այնքան սովորական չէ, որքան այն տեսարանը,
երբ հանգուցյալն իր ...
Պոեզիա >
ԲՈԼՈՐՈՎԻՆ ՈՒՐԻՇ ԱՇՈՒՆ
Նրանք ժպտում էին և արագ-արագ թարթում
ներկած և խոշոր աչքերը,
որոնց մեջ օրորվում էին
դատարկ օրորոցներ,
իսկ իմ ձեռքերը դողում էին,
և ծխախոտի մոխիրը թափվում ...
Պոեզիա >
ԲՈԼՈՐՈՎԻՆ ՈՒՐԻՇ ԱՇՈՒՆ
1. Հուսահատվելիս պարտադիր չէ ատամները սեղմելը
առավոտ - նշանակում է երազների կործանում,
երբ կախում ես ոտքերդ մահճակալից,
երբ շնչում ես ծանր ու անընդհատ,
և ...
Պոեզիա >
ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ
Սափրվեցի և գրեցի մի քանի տող:
Հետո հառաչեցի, տեսնելով,
թե ինչպես են թռչուններն հեռանում
օրվա հակառակ ուղղությամբ:
Հետո նորից սափրվեցի
և գրեցի մի քանի տող
և ...
Պոեզիա >
ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ
Ահա, կառուցվում է Աստծու տունը նրանց ձեռքերով, ովքեր
համոզված են` ինչքան մեծ լինի տունը, այնքան մեծ կլինի
այնտեղ բնակվող Աստված: Ահա, կառուցվում ...
Պոեզիա >
ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ
Երկիր մոլորակը հայտնաբերած առաջին ջրիմուռը,
որ շրջում էր տիեզերքով, չհասցրեց հիանալ
ոչ մայրամուտների տրտում գեղեցկությամբ և ոչ էլ
լուսաբացով, որը նույնն է, ինչ ...
Պոեզիա >
ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ
Նրբագեղ ազդագրերն աչք էին շոյում, իշխող գույնը սևն է,
և լատինական տառերը հանդիսավոր են ինչպես երբեք:
«Գլոբուսի» հերթական ներկայացումն է, թերևս,
ամենաշքեղն ու ...
Պոեզիա >
ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ
Այս ի՞նչ պղտոր ջրեր են հոսում ցամաք փողոցներով,
և մահվան այս ի՞նչ հրաշալի ուրվական է սուրում բոլոր
ինքնաթիռների կողքով, լեզու է ցույց ...
Պոեզիա >
ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ
Գույնզգույն ցելոֆանե դատարկ տոպրակներ են ֆռֆռում
օդում, և ի՜նչ անհեթեթ տոնականություն աշնան գունատվող
ու մտահոգ երկնքում: Հավաքարարներից շատ ավելի շուտ
քամին ազդարարեց աշխատանքային ...
Պոեզիա >
ԲՈԼՈՐՈՎԻՆ ՈՒՐԻՇ ԱՇՈՒՆ
1
Ես այլևս չեմ հիշում քեզ:
Ես բոլորովին չեմ հիշում քեզ:
Հիմա ուրիշ են արցունքները,
նրանք իրենք իրենց են գալիս,
հենց այնպես,
թեթև ու հեշտ:
Իսկ ժամացույցը, ...
Պոեզիա >
ԲՈԼՈՐՈՎԻՆ ՈՒՐԻՇ ԱՇՈՒՆ
Իմաստուն խոսելու կարոտը քեզ խոցեց անվերադարձ,
և դու քայլեցիր կռացած:
Հեռավոր, փոքրիկ քաղաքը քեզ ոչինչ չսովորեցրեց,
նա իր թարմ կաթն էր մատուցում ճշտապահորեն՝
առավոտյան ...
Պոեզիա >
ԲՈԼՈՐՈՎԻՆ ՈՒՐԻՇ ԱՇՈՒՆ
Եվ դանդաղ գնում է նվագախումբը
գիշերային քաղաքի փողոցով:
Արցունքից կսկծացող մի աչք էր
և ընդամենը մի ձեռք,
բայց ինչքան ցավ կար, սիրելիս,
իսկական, չհնարված ծառերի ...
Պոեզիա >
ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ
Այստեղ մարդիկ փոքրամասնություն են կազմում
և երբեմն (շատ հազվադեպ) կարելի է տեսնել նրանց
կովերի, ոչխարների բազմության մեջ մտահոգ քայլելիս:
Եվ ծիծաղում են միայն ...
Պոեզիա >
ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ
Երբեմն անձրևը տևում է ավելի քան
(չափազանց երկար) և ես ստիպված
գրիչ եմ վերցնում և գրում եմ խառնաձայն
տողեր` այդ խոնավ միապաղաղության մեջ
ինչ-որ ...
Պոեզիա >
ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ
Ճանապարհը ոլորվում էր գերեզմանների միջով:
Բազմազբաղ օձը մտահոգ դեմքով մի
գերեզմանից մյուսն էր անցնում.- նայիր նրա
աչքերին և դու կհասկանաս, որ նա մոտիկից ...
Պոեզիա >
ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ
Ես ասում եմ` չկա սեր ձեր սրտերի մեջ
Հեռուներից եկած մի մարդ, քայլիր, ահա,
այս բազմահարկ շենքերի արանքով, ապրիր այս
միակ կյանքը, որի ...
Պոեզիա >
ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ
Այս ի՞նչ աղմուկ է,- հարցրեց կույր մուրացկանը,
որը ոչ այնքան կույր էր, որքան` խուլ, բայց քանի որ
խլությունը եկամտաբեր չէ, ուստի, նա ...
Պոեզիա >
ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ
Երբևէ կիրականանան իմ երազանքները,-
ասաց որսորդը և մտամոլոր,
աջ ու ձախ կրակելով խորացավ ու անհետացավ
անտառի մեջ` խուճապ առաջացնելով
բնակչության շրջանում, որը զբաղված էր
խաղաղ, ...
Պոեզիա >
ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ
Հնավաճառից գնեցի այս գիրքը, որը հիմա
կարդում եմ: Հեղինակը մեռել է վաղուց: Եվ բոլոր
նրանք, ովքեր գրքի էջերում վազվզում են,
քայլում, քնում-արթնանում, մենամարտում,
դավաճանում, ...
Պոեզիա >
ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ
Ձմեռն իր թատերաշրջանն ավարտում է չոր ու
արևոտ օրերով: Առնո՞ւմ ես, թե՞ ծախում - այս
հարցերն են թևածում փողոցներում, հրապարակ-
ներում, խաչմերուկներում ալեկոծվող ...
Պոեզիա >
ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ
Ովքե՞ր են այս մարդիկ – տարակուսանքով նայում ես
կրպակի պատուհաններից համառորեն ժպտացող
կինոաստղերի մաքուր սափրված այտերին, և սքանչելի
ատամնաշարերը բացած գեղեցիկ կանանց, որոնք,
միգուցե, ...
Պոեզիա >
ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ
Ամեն ինչ վերադառնում է:
Սովորական պատմություն է` շուկայի ճանապարհին
տեսնել վաղուց մեռած հայրիկիդ, որ աշխատանքից
վերադառնում էտուն /անպայման շուկայով/, չի սիրում
դատարկ ձեռքերով տուն ...
Պոեզիա >
ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ
Նորից ավերակների քաղաքում… Վհատ ուրվականներ,
որոնք թափառում են խարխուլ ու փոշոտ երկնքի տակ:
Անխուսափելի հանդիպումներ հին ընկերների հետ,
շատերն առևտուր են անում, բայց ...
Պոեզիա >
ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ
Երջանիկ ընտանիքն ապրում էր փակուղի քշված
վագոնի մեջ, որի ապակիները կոտրվել էին երկրա-
շարժից շատ տարիներ առաջ, երբ երկիրը չէր
շարժվում, չնայած պտտվում ...
Պոեզիա >
ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ
Մինչ կարապները վերջին երգ երգելով բազմացան
ու լցրեցին աշխարհը եղերական փետրավորներով,
դինոզավրերը լռելյայն վերացան առանց երգ ու նվվոցի,
ինչպես իսկական տղամարդուն է վայել` ...
Պոեզիա >
ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ
Անցյալը - ավարտված գերեզմանոց, ուր
հայացքներ են թափառում, իսկ աչքերը
փակվել են վաղուց` ձայների անտառ,
տոնածառի նման գունագեղ հեքիաթներ.
բենգալյան կրակներով լուսավորված ներսից:
Խնամված ու ...
Պոեզիա >
ԲՈԼՈՐՈՎԻՆ ՈՒՐԻՇ ԱՇՈՒՆ
Մյուս օրը նա վաղ արթնացավ՝
մոռացած իր խոստումները:
Ձեռքերը հենեց պատին և աշխատեց արտասվել
ինչքան հնարավոր է բնական ձևով:
Ինչ-որ մեկի նշանով թռչունները միանգամից ...
Պոեզիա >
ԲՈԼՈՐՈՎԻՆ ՈՒՐԻՇ ԱՇՈՒՆ
Գիտեք, ես նորից արտասվում եմ
երեխայի պես բարձր ու անզուսպ:
Ես այնպես մեկից սիրահարվել եմ:
Դաշնամուրի պաղ հնչյունների տակ
այնքան դժվար է չունենալ ոչինչ,
ես ...
Պոեզիա >
ԲՈԼՈՐՈՎԻՆ ՈՒՐԻՇ ԱՇՈՒՆ
Արձանների շարքը, դու նրանց վաղուց ես ճանաչում,
Արձանների շարքը, փակ և բաց աչքերով:
Դու շրջում ես փողոցներով: Ոչինչ չես որոնում,
շենքերն են ծեքծեքում՝
մուշտակների ...
Պոեզիա >
ԲՈԼՈՐՈՎԻՆ ՈՒՐԻՇ ԱՇՈՒՆ
Եթե դու ինչ-որ տեղ կաս
և եթե գիտես պատմությունը սկզբից մինչև վերջ,
և եթե դու տեսնում ես ցավից ծամածռվող իմ դեմքը,
ուրեմն ես ...
Պոեզիա >
ԲՈԼՈՐՈՎԻՆ ՈՒՐԻՇ ԱՇՈՒՆ
Այս ինչ սովորական են օրերը:
Բոլորովին էլ նորություն չէ ձյան գալը
առաջին սիրո հետ կապելը:
Թող հոգեբան մասնագետները որոշեն, թե ինչու են
մարդիկ հիշում ...
Պոեզիա >
ԲՈԼՈՐՈՎԻՆ ՈՒՐԻՇ ԱՇՈՒՆ
Այնպես ծանր է տառապանքը
սպիտակ պատերով մաքուր սենյակում:
Սեղանին կանոնավոր շարված են բաժակները,
և դեռ սփռոց է փռած սեղանին,
նույնիսկ ճանճեր չկան, և լուսամուտներն ...
Պոեզիա >
ԲՈԼՈՐՈՎԻՆ ՈՒՐԻՇ ԱՇՈՒՆ
(պոեմ)
1.ԱՌԱՎՈՏ
ԿԱՄ ՄԻ ՔԱՆԻ ԽՈՍՔ ԵՐՋԱՆԿՈւԹՅԱՆ ՄԱՍԻՆ
Քաղաքի վրա ամպի նման կուտակվել է
փոխադարձ սիրո կարոտը:
Մարմինները յուղած մարզիկները սրճարաններում
հաճոյախոսում են գիպսե լերկ ...
Պոեզիա >
ԴԱՆԴԱՂ ԺԱՄԵՐ
Ես գիտեմ՝
Կմեռնեմ ձմռան առաջին օրը:
Մարդիկ կթփթփացնեն ոտքերը
և զարմանալով կնայեն,
թե ինչպես է ձյունը հալվում իմ սառած դեմքին:
ծերացած կինս կորոնի
և չի գտնի ...
Պոեզիա >
ԴԱՆԴԱՂ ԺԱՄԵՐ
Հրեշտակներ չեկան քո հոգին փրկելու
Կամ գոնե՝ մարմինդ:
Նրանք ամուր փակեցին առասպելների դռները,
և դու ստիպված հավատացիր,
որ գոյություն չունեն նրանք:
Ծովի ընկերությունը քեզ մատուցվեց
որպես ...
Պոեզիա >
ԴԱՆԴԱՂ ԺԱՄԵՐ
Նվագում էր դաշնամուր,
իսկ լուսամուտները բաց էին,
և աշուն էր:
Մազերը երկար էին,
իսկ ինքը տղամարդ էր:
Տերևները թափվում էին,
իսկ ինքը նվագում էր:
Այս ամենը այնպես,
այնպես ...
Պոեզիա >
ԴԱՆԴԱՂ ԺԱՄԵՐ
Ես ինչպես մոռանամ քեզ –
ես, որ հիմա թափառում եմ
ապրողների և մեռնողների արանքում:
Ես, որ կիսով չափ հողի մեջ եմ:
Եվ ամեն անգամ,
երբ ...
Պոեզիա >
ԴԱՆԴԱՂ ԺԱՄԵՐ
Ես միայն հիմա եմ նկատում,
որ ցերեկով եմ սկսել հիշել նրանց,
ովքեր հեռացան երկնային կառքերով՝
ոչ մի խոսք չասելով այն մասին,
թե երբ են ...
Պոեզիա >
ԴԱՆԴԱՂ ԺԱՄԵՐ
Ձմռան հիշողության ինչ-որ մի հեռավոր ծալքի մեջ
տրամվայի ցուրտ զրնգոցն արթնացավ:
Հիմա ոչ ոք չի հարցնում,
թե ո՞վ էր քնում պուրակում
օրվա բոլոր ժամերին
և ...
Պոեզիա >
ԴԱՆԴԱՂ ԺԱՄԵՐ
Դու խոսում ես, բայց լռությունը չի խախտվում:
Դու մտածում ես՝ հիմա ուր-որ է
քամին կփչի, և բառերը աշնան տերևների պես
կթափվեն շուրթերիցդ
և կտարածվեն ...
Պոեզիա >
ԴԱՆԴԱՂ ԺԱՄԵՐ
Անցնել փողոցից-փողոց,
երբ շենքերը ստվերների կարճլիկ փեշերով
մի կերպ ծածկում են ծնկները:
Շենքերը խոսում են իրար հետ,
դա վաղուց հայտնի և հասկանալի է բոլորին:
Բայց ...
Պոեզիա >
ԴԱՆԴԱՂ ԺԱՄԵՐ
Երբեք չմեռնես, - մահվան մահճում
թախանձագին հորդորում էր ինձ հայրս:
Եվ նայելով նրա մշուշված աչքերին՝
ես դառնությամբ հասկացա, թե ինչ ծանր է
մեռնել ցերեկվա ...
Պոեզիա >
ԴԱՆԴԱՂ ԺԱՄԵՐ
Թեթևորեն
Անցիր վերադարձող հոգիների միջով:
Կնճռոտված մարմիններ, որ ջուր են խմում՝
զգուշորեն հակված երբեք չնվազող գետակին:
Իմաստուն աչքերով մանուկներ –
մի քանի կյանք է սահել
ծերացած ...
Պոեզիա >
ԴԱՆԴԱՂ ԺԱՄԵՐ
Տղամարդիկ: Կանայք: Երեխաներ: Լուռ: Ու սսկված:
Ինչպես ռմբապաստարանում:
Քո ինչին էր պետք թռչելը:
Երկու ժամ: Բայց դու ծերանում ես րոպե առ րոպե
և նայում ...
Պոեզիա >
ԴԱՆԴԱՂ ԺԱՄԵՐ
Կան դատարկ բառեր, կոկիկ, ինչպես կաշվե ճամպրուկներ՝
նիկելապատ, փայլփլուն եզրերով:
Կան բառեր, որոնք ազատորեն ճամփորդում են գնացքներով,
թափառում են կառամատույցների վրա
և նույնիսկ ծխում ...
Պոեզիա >
ԴԱՆԴԱՂ ԺԱՄԵՐ
Տարիների հետ բառերի մեծ մասը
սկսում է դառնալ ավելորդ:
Դա տխուր բան է, ինչպես, ասենք, մազերի ճերմակելը,
կամ հետզհետե ծանրացող ցավը՝ ողնաշարի երկայնքով:
Տարիների ...
Պոեզիա >
ԴԱՆԴԱՂ ԺԱՄԵՐ
Անցել են ժամանակները, երբ փողոցներում
ուրիշների կորցրած երազներն էին որոնում –
հիմա որոնում են առավել կոնկրետ բաներ:
Անցել են ժամանակները,
երբ ես թփերի մեջ ...
Պոեզիա >
ԴԱՆԴԱՂ ԺԱՄԵՐ
Մի բարակ անձրև է հարկավոր քեզ նորից հիշելու համար,
մի թեթև քամի, որ օգնելու է
թերթելու այս գիրքը հաստաբեստ՝
լցված սև-սպիտակ նկարներով:
Ի վերջո, ...
Պոեզիա >
ԴԱՆԴԱՂ ԺԱՄԵՐ
Առավոտը օրվա ամենասքանչելի մասն է:
Ես ինչպես կարող եմ չսիրել առավոտը:
Օրվա մանկությունը՝ մաշկը թարմ, թմբլիկ ոտիկներով ու թաթիկներով,
ահա վազվզում է ցողաթաթախ ...
Պոեզիա >
ԴԱՆԴԱՂ ԺԱՄԵՐ
Հնչում են եղջերափողերը,
և մենք հանդիսավոր հրաժեշտ ենք տալիս իրար:
Խզված ձայնով երգող մի տղամարդ
առավել հուզիչ դարձրեց առավոտը,
և ճակատագիրը փայլեց
առավոտի մեջ մոլորված ...
Պոեզիա >
ԴԱՆԴԱՂ ԺԱՄԵՐ
Ես հիմա հետզհետե մեռնում եմ քո սիրուց,
որովհետև քո սերը հետզհետե մեռնում է իմ մեջ:
Հիմա այնքան կարևոր գործեր կան,
այնքան կարևոր հոգսեր:
Եվ ...
Պոեզիա >
ԴԱՆԴԱՂ ԺԱՄԵՐ
Պատերազմի մասին հնարավոր չէ պատմել -
ասում էր հայրս
և ջղայնացած գնում-գալիս էր սենյակում,
իսկ ես տետրակը ձեռքիս գնում-գալիս էի
նրա ետևից, որովհետև ուսուցիչն ...
Պոեզիա >
ԴԱՆԴԱՂ ԺԱՄԵՐ
Փայտյա հասարակ շրջանակի մեջ պարզ երևում է
հայացքդ մարած, գլուխդ թեքած աջ ուսիդ վրա,
ցանցառ մորուքդ՝ արդեն ճերմակող,
մագաղաթագույն դեմքդ անլվա: Խելառ Սարգիսը,
խելառ ...
Պոեզիա >
ԴԱՆԴԱՂ ԺԱՄԵՐ
Եվ ոմն Ջորջո դե Կիրիկո
ուզեց մտնել անմահների շարքը,
և դու այդ մասին իմացար բավականին ուշ,
օ, ինչպիսի տխրություն, ինչպիսի տխրություն:
Իսկ պատկերը մնում ...
Պոեզիա >
ԴԱՆԴԱՂ ԺԱՄԵՐ
Կիրակին գոլ էր տվել վարսավիրանոցի դռան մոտ
ու չէր շարժվում տեղից:
Մաքուր սափրված,
երեսները ալյուրոտ (վարսավիրը չէր խնայել փոշին),
մնացած ամեն ինչը սև՝
կոստյումները սև, ...
Պոեզիա >
ԴԱՆԴԱՂ ԺԱՄԵՐ
Իմաստուն խոսելու կարոտը քեզ խոցեց անվերադարձ
և դու քայլեցիր կռացած:
Գավառական փոքրիկ քաղաքը քեզ ոչինչ չսովորեցրեց,
նա իր թարմ կաթն էր մատուցում ճշտապահորեն՝
առավոտյան ...
Պոեզիա >
ԴԱՆԴԱՂ ԺԱՄԵՐ
Մարմանդ անձրև էր մաղում Բոշի թաղում
և օրը երեքշաբթի էր:
Գորշ մութուլուսի միջով գալիս ու տեղ չէր հասնում
Յոթվերքի ղողանջը հեռավոր. Գալիս էր ...
Պոեզիա >
ԴԱՆԴԱՂ ԺԱՄԵՐ
Գլխիկոր վազում էի քո ետևից,
իսկ դու շատ արագ էիր քայլում,
թնկթնկում էի,
իսկ դու չէիր լսում.
ծանրացել էր լսողությունդ պատերազմից:
Տարիներն անցնում էին աննկատ
և ...
Պոեզիա >
ԴԱՆԴԱՂ ԺԱՄԵՐ
Եվ երբ անցնում էի փողոցով,
հիշեցի զարմանալիորեն պարզ
Նոր տարվա վաղուց անցած մի գիշեր:
Սա բոլորովին էլ սովորական պատմություն չէ
և բավականին դժվար է ...
Պոեզիա >
ԱՆՁՐԵՎ ՄԻ ՏԽՈՒՐ ԱՌԻԹՈՎ
Ինձ նորից դիմավորեց մենությունը սենյակիս
և պատերը,
որոնցից խնամքով քերված է ուրախությունը
և նրանք չոր են ու սպիտակ:
Եվ սեղանը
և արմունկիս հետքերը զույգ
և գրքերը ...
Պոեզիա >
ԱՆՁՐԵՎ ՄԻ ՏԽՈՒՐ ԱՌԻԹՈՎ
Եվ լուսինը դարձյալ փորփրում են մարդիկ -
մեռած գեղեցկուհիներ են թափառում երկնքում,
փշրված թիթեռներ,
կոտրված հառաչանքներ,
լացող ուռիներ,
կորած նամակներ՝ գեղեցիկ, խնամքով
և հատ-հատ գրված բառերով ...
Պոեզիա >
ԱՆՁՐԵՎ ՄԻ ՏԽՈՒՐ ԱՌԻԹՈՎ
Եվ բաժանվելուց առաջ զրուցեցինք երկար:
Ոմանք գարեջուր էին խմում,
ոմանք նստել էին լուսամուտի գոգին,
մյուսները անտրամադիր ծերանում էին
երբեք չծերացող կանանց
հիացմունքից խոնավացած աչքերի առաջ:
Զրուցում ...
Պոեզիա >
ԱՆՁՐԵՎ ՄԻ ՏԽՈՒՐ ԱՌԻԹՈՎ
Եղիր ուրախ, իմ բարեկամ,
եղիր անհոգ ու միշտ զվարթ.
ասում են, թե քիչ է ապրում
նա, ով երբեք չի ծիծաղում:
Թե աղջիկը քեզ կլքի՝
ծիծաղիր ...
Պոեզիա >
ԱՆՁՐԵՎ ՄԻ ՏԽՈՒՐ ԱՌԻԹՈՎ
Եվ փոշու միջից հանելով երկու կապույտ աչքերը
հնավաճառի բծախնդրությամբ զննում էի՝ աստված իմ,
այս ինչքան արագ աշունը հեռացավ:
Ինձ բոլորովին դուր չի գալիս
այս ...
Պոեզիա >
ԱՆՁՐԵՎ ՄԻ ՏԽՈՒՐ ԱՌԻԹՈՎ
1
Ծառերը`
ոտից-գլուխ ճերմակ վիրակապերի մեջ,
իսկ օդը սառն է,
ինչպես հայացքը հյուրանոցի ադմինիստրատորի,
որն օրորում է գլուխը
և մի բառ է ասում` չկա:
Եվ նորից ձյուն է ...
Պոեզիա >
ԱՆՁՐԵՎ ՄԻ ՏԽՈՒՐ ԱՌԻԹՈՎ
Որպեսզի ինչ-որ հրաշք պատահի,
ես թողեցի ծխելս:
Լուսամուտից դուրս եմ նայում
և ջղայնացած գնում-գալիս:
Սև կատու անցավ փողոցով,
հետո ձյուն եկավ,
իսկ ինչ է լինելու հիմա:
Ուռենիներ,
կանաչ ...
Պոեզիա >
ԱՆՁՐԵՎ ՄԻ ՏԽՈՒՐ ԱՌԻԹՈՎ
Փողոցը լցվեց կապույտ լույսով,
փողոցը դարձավ հեքիաթ,
ես գրում եմ քո անունը
մեծ-մեծ տառերով
փողոցի բոլոր պատերին,
մի սոսկալի սև կատու անցավ
և հետո դարձավ կապույտ,
հետո ...
Պոեզիա >
ԱՆՁՐԵՎ ՄԻ ՏԽՈՒՐ ԱՌԻԹՈՎ
Եվ հանկարծ ես զգացի,
թե ինչքան է ինձ հոգնեցրել այս ձմեռը
և վերարկուն,
որ ծանր է հոգսի պես:
Մոլորված հայացքս կանաչ գույն որոնեց
ծառերի վրա
և ...
Պոեզիա >
ԱՆՁՐԵՎ ՄԻ ՏԽՈՒՐ ԱՌԻԹՈՎ
Միայն մի սիրտ է լսում քեզ
ձյունե արձանների
անկյանք թագավորության հեռաստաններում:
Եվ միայն մի քամի,
որը դեռ չի որոշել
իր անելիքը:
Եվ սարսափից փշաքաղված մի ծառ
հանկարծակի ...
Պոեզիա >
ԱՆՁՐԵՎ ՄԻ ՏԽՈՒՐ ԱՌԻԹՈՎ
Շփոթված նայում էր պատուհանից դուրս:
Ահա և քեզ մի կյանք,
որից ոչ ոք չի ուզում հեռանալ՝
ծերունին, որը պատշգամբում նստած
ճանճերն է հաշվում,
նրա հորեղբայրը,
որին ...
Պոեզիա >
ԱՆՁՐԵՎ ՄԻ ՏԽՈՒՐ ԱՌԻԹՈՎ
Մի մաքուր ձայն, որը հնչում է
ձմեռվա թափանցիկ արքայության մեջ
և ճերմակ ձյուն
և ճերմակ ձյան վրա հետքեր, որոնք առանց տատանվելու
բարձրանում են երկինք:
... ...
Պոեզիա >
ԱՆՁՐԵՎ ՄԻ ՏԽՈՒՐ ԱՌԻԹՈՎ
Փայտը այնպես էր սառել,
որ բռնել չէր լինում,
երաժշտախումբը նվագում էր համերաշխ:
Ես քայլում էի բոլորի հետ
գլխահակ ու տխրադեմ:
Ինչ-որ մեկը պետք է որ ...
Պոեզիա >
ԱՆՁՐԵՎ ՄԻ ՏԽՈՒՐ ԱՌԻԹՈՎ
(Պոեմ՝ տարբեր տարիներին գրված բանաստեղծություններով)
ՀԻՆ ԳՈՐԳ
Եվ մատդ նորից նախշի վրայով սահում է կամաց -
սկզբում աղոտ,
հետո պարզորոշ ինչ-որ ձայներ են հասնում շատ հեռվից՝
վայրի ...
Պոեզիա >
ԵՐԳԵՐ ԱՌԱՆՑ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅԱՆ
Ես այս երգը երգում եմ կանգնած,
որովհետև դու նա ես,
ում խաղաղության համար զոհվում են առանց կասկածելու,
որովհետև դու նա ես.
ում համար կռվի ...
Պոեզիա >
ԵՐԳԵՐ ԱՌԱՆՑ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅԱՆ
Տարին չանվանենք երջանիկ,
երկինքը կապույտ անսահման,
ցերեկը չկոչենք արթնացում
և ոչ էլ գիշերը խաղաղ:
Որովհետև դեռ պայթում են ռումբերը:
Մենք, որ կարողանում ենք քնել
հիշողություններիս աչքերը ...
Պոեզիա >
ԵՐԳԵՐ ԱՌԱՆՑ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅԱՆ
Ամեն ինչ բաժանված է արդեն,
և աստղերը, և արևը, և լուսինը:
Ես գլխահակ եմ գալիս քեզ մոտ,
ես ամաչում եմ սարսափելի,
որովհետև ոչինչ չունեմ
քեզ ...
Պոեզիա >
ԵՐԳԵՐ ԱՌԱՆՑ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅԱՆ
Այն ինչ չտվեցի քեզ,
այն ինչ չուզեցիր վերցնել,
այն ինչ չդարձավ միրգ,
ու վերջապես, այն ինչ չտվեցի քեզ
թող մնա իմ մոտ այսօր, վաղը,
թող ...
Պոեզիա >
ԵՐԳԵՐ ԱՌԱՆՑ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅԱՆ
I
Լուսամուտի գոգին դրված են երկու կապույտ աչքեր:
Դրանք ինձ նվիրել է գնչուհին:
Նա ինձ խաբեց
և խաբելով ասաց,
որ դրանք երջանկության թալիսմաններ են:
Լուսամուտի գոգին ...
Պոեզիա >
ԵՐԳԵՐ ԱՌԱՆՑ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅԱՆ
Փողոցով,
աշնանային փողոցով
աշխույժ քայլում է մի աղջիկ
զարմանալի կապույտ աչքերով:
Փողոցով՝
դեղնած տերևներ փողոցում,
աշնանային փողոցով
զնգալով անցնում են տրամվայները
լույսերը պայծառ վառած:
Փողոցում,
աշնանային փողոցում
մի ծառի հենված
ահա կանգնել ...
Պոեզիա >
ԵՐԳԵՐ ԱՌԱՆՑ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅԱՆ
Դու այս դատողությունը կհամարես պարզունակ:
Թող այդպես լինի:
ՎԻՆՍԵՆԹ ՎԱՆ-ԳՈԳ
Ամեն անգամ ինչ-որ բան կորցնելիս ես հիշում եմ քեզ.
ամենադժվարը քեզ կորցնելն էր ...
Պոեզիա >
ԵՐԳԵՐ ԱՌԱՆՑ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅԱՆ
Եվ ռիթմը խփում է քունքիդ արյան շատրվանի
նման,
քեզ ասում են, - օ՜, ինչքան ես գեղեցկանում
անհուսորեն տառապելիս:
Ճաշակով հագնված կանանց համաչափ
...
Պոեզիա >
ԵՐԳԵՐ ԱՌԱՆՑ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅԱՆ
Փողոցներում, որտեղ հիմա դու չկաս` գարուն է
և մարդիկ քայլում են ոչ մի փոփոխություն չնկատելով,
քաղաքում, որտեղ դու չկաս,
չգիտես թե ինչու տոն ...
Պոեզիա >
ԵՐԳԵՐ ԱՌԱՆՑ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅԱՆ
Եվ ինչ իմաստ ունի այսքան ջուր մի տեղ հավաքել
և այսքան ավազ,
հետո ձկներ բազմացնել
ծովահարսեր հորինել
և բազմաթիվ այլ հոգսեր:
Ծանր է,
ծանր է առնել ...
Պոեզիա >
ԵՐԳԵՐ ԱՌԱՆՑ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅԱՆ
Եվ այսպիսով դու հայտնվեցիր ամենաառաջին գծում,
(հիշո՞ւմ ես -
դու գրել ես այս մասին ինչ-որ ժամանակ):
Եվ այսպիսով դու իջար տեսական պայքարի էջերից
ու ...
Պոեզիա >
ԵՐԳԵՐ ԱՌԱՆՑ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅԱՆ
Մի տխրիր, երբ նստած ես սեղանի առաջ
և մի արտասվիր, երբ գինի ես խմում
կամ Աստված գիտե, թե ինչ,
և մի գրիր բանաստեղծություններ,
երբ ...
Պոեզիա >
ԵՐԳԵՐ ԱՌԱՆՑ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅԱՆ
Եվ քո ոտքերը քեզ տանում են
սենյակի մի անկյունից մյուսը:
Դեռ որոշակի հայտնի չէ,
թե դու ջղայնացած ես, տխուր ես, թե ուրախ,
բայց դու ...
Պոեզիա >
ԵՐԳԵՐ ԱՌԱՆՑ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅԱՆ
Երջանկությունը այն է,
ինչ մենք կորցնում ենք ամեն օր
և այն, ինչ մենք կորցնում ենք ամեն ժամ,
երբ ձեռքերդ մեկնած ցանկալի ուղղությամբ
անհրաժեշտ բառեր ...
Պոեզիա >
ԵՐԳԵՐ ԱՌԱՆՑ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅԱՆ
Բոլորովին սխալ է մտածելը,
որ արձանների ցանկությամբ է հաստ
նրանց վրա նստած ձյան շերտը:
Կամաց-կամաց թող կատարվի այն ամենը,
ինչ որ պատահելու է մի ...
Պոեզիա >
ԵՐԳԵՐ ԱՌԱՆՑ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅԱՆ
Մատները խփվեցին կիթառի լարերին
և իսկույն աստղեր ցրվեցին երկնքով.
- Էխ դու հիմար, հիմար աղջիկ Սիլվի:
..............................................................
Փակված սրճարանում հեծկլտում են շշերը:
Ճանապարհորդն անցավ գլուխը ...
Պոեզիա >
ԵՐԳԵՐ ԱՌԱՆՑ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅԱՆ
Թե ունենայի սեփական անապատ
կկանչեի աշխարհի բոլոր առյուծներին
և կասեի.
նայեք, ինչքան ավազ կա իմ մոտ
և ինչքան ազատություն:
Ցույց կտայի արևը,
կասեի.
սա էլ է մերը:
Կասեի.
ոչ ...
Պոեզիա >
ԵՐԳԵՐ ԱՌԱՆՑ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅԱՆ
Խեղճ, ծեր թռչուն:
Նստել էր ճյուղին
և մեռնում էր դանդաղ:
Հեռվից նայելիս
շատ սովորական
փոքչիկ թռչուն էր,
թվում է
նստել է, որ հանգստանա:
Հեռվից նայելիս
նույնիսկ ջահել էր:
Հոգնած էր ...
Պոեզիա >
ԵՐԳԵՐ ԱՌԱՆՑ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅԱՆ
Պիտի լիներ այսպես,
պիտի լիներ տխուր,
պիտի լիներ տխուր
մի սենտիմենտալ աշուն:
Օրորվեին պիտի տերևները
ու լինեին սոսկալի դեղին
և խարույկ պիտի դառնային մի օր
ու բոցը ...
Պոեզիա >
ԵՐԳԵՐ ԱՌԱՆՑ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅԱՆ
Եվ մինչ զբաղված էինք կյանքի և սիրո թեմաներով,
ձյունը արդեն իջել էր և փողոցները անխտիր ճերմակել էին:
Եվ մենք դուրս եկանք կոճկելով ...
Պոեզիա >
ԵՐԳԵՐ ԱՌԱՆՑ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅԱՆ
Չար, խորամանկ, լկտի
և վերջապես վատ մարդու հետ
կատարվեց դժբախտություն:
Մի աղջիկ բռնեց նրա օձիքից
գլուխը կախեց և ասաց.
Չար, խորամանկ, լկտի
և վերջապես վատ մարդ ...
Պոեզիա >
ԵՐԳԵՐ ԱՌԱՆՑ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅԱՆ
Կար մի ժամանակ, երբ դու էլ էիր հեշտ ապրում
և սիրում էիր խոսել երկար ու գեղեցիկ,
և նույնիսկ պատրաստվում էիր մեռնել
շքեղ կահույքով լեփ ...
Պոեզիա >
ԵՐԳԵՐ ԱՌԱՆՑ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅԱՆ
Նվագում էր դաշնամուր,
իսկ լուսամուտները բաց էին
և աշուն էր:
Մազերը երկար էին,
իսկ ինքը տղամարդ էր:
Տերևները թափվում էին,
իսկ ինքը նվագում էր:
Այս ամենը այնպես,
այնպես ...
Պոեզիա >
ԴԱՆԴԱՂ ԺԱՄԵՐ
Եվ մարդկանց միայն եմքերն են փոխվում,
իսկ հայացքը՝ երբեք:
Մանրամասները փոքր-ինչ խախտված
ահա վերականգնում եմ ես իմ մեջ:
Եվ ամեն օր, երեկոյան ժամը քսանն ...
Պոեզիա >
ԵՐԳԵՐ ԱՌԱՆՑ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅԱՆ
Երբ ես մտա ներս
և գնացի նստեցի իմ սովորական տեղում՝
անկողնու վրա,
գլուխս առա ափերիս մեջ
և զգացի,
որ այլևս երբեք չեմ լինելու երջանիկ:
Եվ դրա ...
Պոեզիա >
ԴԱՆԴԱՂ ԺԱՄԵՐ
Բոլորովին սխալ է մտածել,
թե արձանների ցանկությամբ է կիտվել
ձյան շերտը նրանց վրա:
Կամաց-կամաց թող կատարվի այն ամենը,
ինչ որ պատահելու է մի օր ...
Պոեզիա >
ԵՐԳԵՐ ԱՌԱՆՑ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅԱՆ
Հայրս ու մայրս
երկու վառվող մոմեր
երկու ձեռքերիս մեջ,
երկու հալվող մոմեր`
հայրս ու մայրս:
Զգույշ քայլում եմ
տարիների մեջ,
թեթև շունչ քաշում:
Դեմքիս մի կեսը ցերեկվա մեջ ...
Պոեզիա >
ԵՐԳԵՐ ԱՌԱՆՑ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅԱՆ
Այսպես նստել իրար դեմ
և այսպես երկար լռել:
Ու երբեմն թվում է ինձ,
թե երկուսս էլ
փայտից ենք պատրաստված
կամ, ասենք,
աշնան չորացած տերևներից:
Այսպես նստել իրար ...
Պոեզիա >
ԴԱՆԴԱՂ ԺԱՄԵՐ
Ծնվել եմ առավոտյան շուտ,
լենինականյան մի աղքատիկ առավոտ:
Ինձ հետ ծնված քույրս մահացել է մի քանի ժամ հետո,
երբ օգոստոսի արևը վաղուց արդեն ...
Պոեզիա >
ԵՐԳԵՐ ԱՌԱՆՑ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅԱՆ
Նա գնում էր նավով հեռու հեռավոր երկրներ:
Քամին փչում էր և կապույտ էր ջուրը:
Երկնքում աստղեր կային և լուսին կար նույնպես:
Նա գնում ...
Պոեզիա >
ԵՐԳԵՐ ԱՌԱՆՑ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅԱՆ
Հրեշտակներ չեկան քո հոգին փրկելու
կամ գոնե մարմինդ:
Նրանք ամուր փակեցին առասպելների դռները
և դու ստիպված հավատացիր,
որ գոյություն չունեն նրանք:
Ծովի ընկերությունը քեզ մատուցվեց
որպես ...
Պոեզիա >
ԵՐԳԵՐ ԱՌԱՆՑ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅԱՆ
Սա իմ փողոցն է:
Ես քայլում եմ նրա երկայնքով
ետ ու առաջ:
Ես այսօր շատ եմ զբաղված՝
ծաղիկներ եմ դասավորում շենքերի պատերին,
թիթեռներին ներկում եմ ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
«ՎԱՃԱՌՎՈՒՄ Է» - խոշոր, լացակումած տառերով
գրված էր շենքի դարպասին:
«ՎԱՃԱՌՎՈՒՄ Է» - մանր, ամեն ինչից հոգնած տառերով
գրված էր ավտոմեքենայի թափքին:
«ՎԱՃԱՌՎՈՒՄ Է» ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ծանր է գրպանահատների, մանր ու մեծ ավազակների
և զանազան այլ ստահակների կյանքը շուկ. հարաբերություններ
թևակոխած երկրներում.
ունևորները շրջում են ավտոներով ու թիկնապահներով
և հնարավոր ...
Պոեզիա >
Ինձ կախեք եղևնու ճյուղերից,- իր կտակի մեջ
խնդրել էր ծերունազարդ բանաստեղծը վերջին շնչում,-
կամ գոնե թաղեք
Արարատի կատարին` ձյուների մեջ,
Թուրքիայից հեռու մի տեղ,
և ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
Ի՞նչ իմաստ ունի ճշտել, թեև հնարավոր է, թե լուրն առաջինը
ով տարածեց. «Այսօր ինչ-որ բան է լինելու»-և աշնան քամին
դեղին տերևներին խառնելով` ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
Ուշադրություն,
ևս մի հետաքրքիր տեղեկություն.-
20-րդ դարի վերջին, ժամը 16-ն անց 15 րոպեին,
հայ ժողովուրդը դուրս է եկել իր հայրենիքից
և այլևս չի վերադարձել…
Արտաքին ...
