Առավոտը օրվա ամենասքանչելի մասն է:

Ես ինչպես կարող եմ չսիրել առավոտը:

Օրվա մանկությունը՝ մաշկը թարմ, թմբլիկ ոտիկներով ու թաթիկներով,

ահա վազվզում է ցողաթաթախ կանաչների վրայով,

և նրա աներևակայելի քաղցր ճիչերից

հոգիդ կարող է մարել վերջնականապես…

Դողդողացող ձեռքով ետ տար վարագույրդ,

և արևի լույսը թող մտնի

թախծալուր հուշերի սարդոստայնով ամբողջովին պատված

ծակուծուկը սենյակներիդ,

և ուրվականները ծանր հոգոց քաշելով կելնեն նստած տեղերից

և դանդաղ քայլերով դուրս կգան սենյակից:

Առավոտը օրվա ամենասքանչելի մասն է:

Ետ տար վարագույրդ, և կերևա օրը ծայրեծայր,

ավտոբուսի կանգառներով, պաղպաղակի կրպակներով,

հանդիպումներով ու բաժանումներով,

գարնանային ծառերով, որոնց տերևները թարմ են ու կանաչ

և միանման, ինչպես թարմ ու կանաչ երեքնոցներ…

Այսքանից հետո դու ինչպես կարող ես չսիրել առավոտը:

Ահա այսպես, համարձակ,

տար դողդողացող ձեռքդ վարագույրին,

ևս մի քիչ

և կտեսնես այն, ինչ

երազել ես ամբողջ գիշեր՝ փակ ու տառապած աչքերով,

կտեսնես լույսը՝ մաշկը թարմ, թմբլիկ ոտիկներով ու թաթիկներով,

ահա վազվզում է ցողաթաթախ կանաչների վրայով

և նրա աներևակայելի քաղցր ճիչերից

հոգիդ կարող է մարել վերջնականապես…