Ճանապարհը ոլորվում էր գերեզմանների միջով:
Բազմազբաղ օձը մտահոգ դեմքով մի
գերեզմանից մյուսն էր անցնում.- նայիր նրա
աչքերին և դու կհասկանաս, որ նա մոտիկից է
ճանաչել մարդուն… Փարթամ աճած մի ծառ:
Թեթև քամի, և շարժվող տերևների արանքից
ուշադիր հայացքը կտեսնի վշտահար դեմքերը
վաղուց մոռացված մարդկանց… Եվ լռությունը:
Սիրտդ կծկվեց, երբ հասկացար հանկարծ,
որ լռությունը կխախտվի միայն այն բանից հետո,
երբ դու հեռանաս…
