ԻՆՉ-ՈՐ ՄԻ ՀՆԱՐ ԳՏԵՔ…

Պոեզիա > ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ

Ինչ-որ մի հնար գտեք, որ ես չհեռանամ

այս փոքրիկ երկրից: Ինչ-որ սխալ գտեք

անձնագրիս մեջ և ետ դարձրեք սահմանագլխից:

Մի խելքին մոտիկ պատճառ հորինեք,

որ ես դուրս չգամ այս փոքրիկ քաղաքից.

թող առատ ձյուն տեղա, և անհուսորեն փակվեն

ավտոմայրուղիները, և դադարեցվեն թռիչքները

ինքնաթիռների, և գնացքները կանգնեն

անորոշ ժամանակով…

Ի՞նչ մի դժվար բան է՝ արգելափակոցներ դրեք,

որ ես չհեռանամ այս փոքրիկ փողոցից,

հայտարարեք համաճարակ՝ խոզի կամ այծի գրիպի,

զգուշացրեք, որ կվտանգեմ ձեր և այլոց կյանքերը,

եթե մի ոտք անգամ դուրս դնեմ

այս փոքրիկ փողոցից, որի բոլոր ծառերին, թփերին

և մայթեզրի քարերին և նույնիսկ անտեր շներին

վարժվել եմ անդառնալիորեն:

Եվ ո՞վ ասաց, որ չի կարելի օրենք ընդունել

և կտրականապես թույլ չտալ գոնե մեկ մարդու՝

այսինքն գոնե ինձ, – դուրս չգալ իր փոքրիկ տանից,

ասենք՝ երթևեկությունը խցանումներից

ազատելու նպատակով:

Ոստիկան կկարգեք հենց դռանս առաջ,

և նա թող բամբակ խցկի ականջների մեջ,

որպեսզի չլսի իմ աղաչանք-պաղատանքը

և չբացի դուռը, ինչքան էլ խնդրեմ ու համոզեմ…

Ահա արդեն քանի օր է

ես ոչ մի պատճառ չեմ կարողանում գտնել արթնանալու համար:

[sharify]