Երբ մուտքի վրա կարդաց.
«Կողմնակի անձանց մուտքը խստիվ արգելված է»-
ինքնագոհ շրջվեց ու հեռացավ, վերջապես
հասկանալով թե ով է ինքը:
Եվ իսկապես, նա լիովին իրավացի կլիներ
իրեն երջանիկ համարել
(չէ՞ որ քչերին է տրված,
թեկուզ և կյանքի ավարտին
ճանաչել սեփական ինքնությունը),
և խորին գոհունակությամբ հրաժեշտ կտար
այս անցողիկ կյանքին և ժպիտը դեմքին
կկանգներ շեմին հավերժության,
եթե միան ահեղ
այդ գրությունը չփակեր նրա ճամփան`
փակցված Դրախտի մուտքի վրա,
աչքի ընկնող մի տեղ…
