Ես գիտեմ՝

Կմեռնեմ ձմռան առաջին օրը:

Մարդիկ կթփթփացնեն ոտքերը

և զարմանալով կնայեն,

թե ինչպես է ձյունը հալվում իմ սառած դեմքին:

ծերացած կինս կորոնի

և չի գտնի վառարանի ունելին՝

կատվին սենյակից դուրս քշելու համար,

հետո կնստի, կօրորի գլուխը՝

քմահաճ կատվի և իմ անխոհեմ քայլից ընկճված:

Քույրս թեյ կբաժանի մրսած հյուրերին

և ազատ ձեռքով կուղղի

կրծքիս դարսված չորացած ծաղիկները:

Հետո բոլորը միանգամից կելնեն ոտքի

և աղմուկ-աղաղակով ինձ դուրս կհանեն

տնից,

դեպի ձյունը,

ճերմակ ձյունը,

առաջին ձյունը,

վերջին ձյունը,

և այդ հրաշալի տեսարանից քար կտրած՝

ես խոսքեր չեմ գտնի

հիացմունքս արտահայտելու համար…