Բոլորովին սխալ է մտածել,

թե արձանների ցանկությամբ է կիտվել

ձյան շերտը նրանց վրա:

Կամաց-կամաց թող կատարվի այն ամենը,

ինչ որ պատահելու է մի օր ինձ հետ:

Բոլորովին սխալ է մտածելը, թե դժբախտություն է դա:

Ճիշտ ժամանակին չեկած երջանկությունը խանգարում է

մեր կյանքի կանոնավոր երթը, և մենք ստիպված

խառնում ենք մեր բոլոր դարակները,

որտեղ պահված են արդեն դեղնած նամակներ,

արդեն դեղնած թաշկինակներ, խամրած լուսանկարներ

և բազմաթիվ լուցկու հատիկներ:

Եվ պետք է պահպանել հերթականությունը,

պետք է գտնել բաց տեղը, որտեղ որ պետք է դրվի

ճիշտ ժամանակին չեկած երջանկությունը:

Այս ամենը մեզանից շատ երկար ժամանակ է խլում,

որովհետև մենք նստում և մտածում ենք

անցած-գնացած բաների մասին, տրամվայների մասին,

արցունքների մասին, կապույտ աչքերով կատուների մասին:

Այս ամենից հետո պարտադիր է լուսամուտից դուրս նայելը:

Իսկ լուսամուտից այն կողմ խորհրդավոր պուրակն է:

Այնտեղ են բոլոր նստարանները, և այնտեղ են բոլոր արձանները

նրանք բոլորն էլ

ձյան հաստ շերջով են պատված:

Բոլորովին սխալ կլիներ մտածել, թե այդպես է,

որովհետ այդպես նրանք են ցանկացել:

Եվ դու վերջապես ծխախոտ ես վառում: