Եվ Արիոնը, որը միակն էր բանաստեղծներից,
որը փրկվեց վերահաս կործանումից և այն էլ
դելֆինների օգնությամբ,
կարող է սիրով վկայել, որ մինչ ինքը
խոսք չի եղել բանաստեղծների փրկության մասին,
և նույնիսկ հիմա էլ, դարեր անց, ոչ ոք չգիտե
և ընդհանրապես չի արձանագրված ոչ մի ցուցում
այն մասին,
թե ինչպես պետք է վարվել բանաստեղծների հետ
ասենք հրդեհի ժամանակ, կամ երկրաշարժի,
նախ պետք է պահարաններն ու դաշնամուրները հանել
շենքերից և հետո՞ նրանց, թե՞ ընդհակառակը…
Պե՞տք է արդյոք նրանց թաքցնել և որտե՞ղ,
համընդհանուր ստուգումների ընթացքում, երբ ասենք
կորած կամ գողացված իրերն են որոնում…
Բացարձակապես անհասկանալի է նրանց կարգավիճակը
ընտրությունների ժամանակ` ինչպես բոլորին
նրանց է՞լ է պետք ընտրակաշառք տալ, թե՞
պարզապես գիծ դնել նրանց անվան դիմաց
և գրանցել անհայտ կորածների ցուցակում…
Միայն մի բան է պարզ` ծանր պահերին,
ժողորդից ու բոլորից առաջ, պետք է
թողնել, որ նախ առաջինը նրանք վերանան,
իսկ մենք, ինչպես միշտ,
ամենավերջում…
