ԵՎ ԴԱՆԴԱՂ ԳՆՈՒՄ Է ՆՎԱԳԱԽՈՒՄԲԸ…

Պոեզիա > ԲՈԼՈՐՈՎԻՆ ՈՒՐԻՇ ԱՇՈՒՆ

Եվ դանդաղ գնում է նվագախումբը

գիշերային քաղաքի փողոցով:

 

Արցունքից կսկծացող մի աչք էր

և ընդամենը մի ձեռք,

բայց ինչքան ցավ կար, սիրելիս,

իսկական, չհնարված ծառերի միջով

խարխափելով լողացող ձեռքի մեջ:

Հեռացող օրերի սանդուղքով

դու բարձրանում ես դեպի վեր:

Աստղերը անցնում են քո կողքից,

լուսինը անցնում է քո կողքից,

և խարխափելով լողացող մի ձեռք

անցնում է քո միջով:

 

Արցունքից կսկծացող մի աչք

դանդաղ գնում էր նվագախմբի ետևից, գիշերային քաղաքի փողոցով:

 

[sharify]