Անցյալը – ավարտված գերեզմանոց,
ուր հայացքներ են թափառում,
իսկ աչքերը փակվել են վաղուց`
ձայների անտառ, տոնածառի նման գունագեղ հեքիաթներ.
բենգալյան կրակներով լուսավորված ներսից,
խնամված ու մշակված գազոնները առասպելների`
արյունով ու արցունքով լղոզված գեղեցիկ պատմություններ,
որոնք երեխաները սերտում են դպրոցում,
իսկ մեծահասակները
աֆորիզմներով և իմաստուն նախադասություններով հագեցած
ներկայացումներ են սարքում բեմերի վրա` կենդանի մարդկանց հագցնելով
հանգուցյալների շորերը և ստիպելով նրանց խոսել այնպես,
ինչպես ժամանակներ առաջ
հին մարդիկ,
որոնք լարած տիկնիկների նման նույն խոսքերն են
կրկնում և նույն շարժումներն են անում հին գրքերի մեջ,
ահա, փոքրիկ ցնցում և ափից դանդաղ պոկվում է ձեր նավը
և գնալով խլանում են փողային նվագախմբի հնչյունները`
ուժգնացող քամու պոռթկումների մեջ:
Քամին
տեղ է ազատում
նոր գերեզմանոցի համար:
