Ամռան այգին ծփում է

տագնապների մեջ հասուն

և մեղավոր բույրերի,

որ կպչուն են մեղրի պես:

Թեթև քամի – և նայիր`

աչքերը փակ շվարել,

կարկամել է դեղձենին –

չի իմանում, թե ինչպես,

չի իմանում, թե ինչով

քամու ձեռքից փախցնի

ստինքները իր շիկնած…