- Դու խոսում ես, բայց լռությունը չի խախտվում:
Դու մտածում ես՝ հիմա ուր-որ է
քամին կփչի, և բառերը աշնան տերևների պես
կթափվեն շուրթերիցդ
և կտարածվեն անձրևից սևացած փողոցներում:
Տիկնիկներ,
չափից դուրս շատ տիկնիկներ
խանութների ցուցափեղկերում՝ ցերեկվա
լույսերի մեջ անտարբեր հետևում են
քեզ, որը դեռ հույսեր է փայփայում,
թե երբևէ կբարձրանա լռության վարագույրը,
կերևա բեմը լույսերով ողողված,
կծլնգա զանգը և տիկնիկները կսկսեն շարժվել,
և բառերը, բառերը կսկսեն խոսել՝
ինչպես բոլոր իսկական ու շքեղ թատրոններում:
