Եկեղեցու պատի տակ, դարավոր
փոշիների մեջ մի շուն է պառկած:
Եվ ես նայում էի նրան ու մտածում`
ի՞նչ իմանաս, թե սա ինչ շուն է,
որ կուչ է եկել աշնան արևի տակ,
և ի՞նչ իմանա այս խեղճ կենդանին,
թե ինչ հանճարեղ մատներ են կպել
այս քարերին, որոնց անտարբեր
դեմ է արել իր փրչոտ մեջքն ու
քնկոտ աչքերով նայում է ինձ:
Իսկ շունը քնկոտ աչքերով նայում էր ինձ
ու մտածում` ի՞նչ իմանաս, թե ինչ
մարդ է սա, և ի՞նչ իմանաս` քարո՞վ
կխփի հիմա, թե՞ սովորականի պես`
քացով…
