ԵՍ ՄԻԱՅՆ ՀԻՄԱ ԵՄ ՆԿԱՏՈՒՄ

Պոեզիա > ԴԱՆԴԱՂ ԺԱՄԵՐ
  1. Ես միայն հիմա եմ նկատում,

որ ցերեկով եմ սկսել հիշել նրանց,

ովքեր հեռացան երկնային կառքերով՝

ոչ մի խոսք չասելով այն մասին,

թե երբ են վերադառնալու: Բայց

ես սպասում եմ նրանց: Միգուցե

կան նաև ուրիշ սպասողներ:

Ես միայն հիմա եմ սկսում հասկանալ,

Որ շատ ավելի հարմար է ցերեկով սպասելը,

Օրվա ուրիշ պահերի,

Խավարի մեջ և նույնիսկ կիսախավարի,

կարող է և չնկատես, և նրանք կանցնեն քո կողքով

ծաղիկները ձեռքերի,

երջանկությունից շողշողացող դեմքերով:

Ցերեկվա ժամերը: Ահա տես –

Ոսկու պես շողշողում է երջանկությունը

Բոլոր կողմերից:

[sharify]