Տեր ամենազոր,

հիմա, երբ բազում տարիներ եմ անցկացրել

քո արարած այս մոլորակի վրա

և տեսել եմ անտառներ, լեռներ, գետեր ու օվկիանոսներ,

տեսել եմ թռչուններն երկնքում,

և ձկներն եմ տեսել խորքում ջրերի,

հիացել եմ մրջյունների աշխատասիրությամբ,

ծաղիկների բազմերանգությամբ

և կատարելությամբ տերևների,

վայելել եմ լուսաբացների արարողությունը սքանչելի

և թե ինչ հանդիսավորությամբ է իջնում վարագույրը մթան,

տեսել եմ փառահեղ բազմազանությունը անձրևների

և վարպետությունը, թե ինչպես է ձմեռը փոխվում գարնան…

   Եվ հիմա, Տեր իմ, երբ ժամանակն է հաշտվելու

այս ամենից բաժանվելու մտքի հետ չարագուշակ,

չընկնեմ հոգսերով և չմոռանամ հարցնել,

թե այդ իˉնչ զորությամբ ու հմտությամբ ես կարողացել

արարել այս ամենը

ընդամենը մի շաբաթում,

որ այս էլ քանի հազար տարի է

մենք, քո իսկ հորինած մարդ-արարածներս,

քանդում ու ավերում ենք

                           ու ծայրը դեռ չի երևում…