Եվ քո ոտքերը քեզ տանում են
սենյակի մի անկյունից մյուսը:
Դեռ որոշակի հայտնի չէ,
թե դու ջղայնացած ես, տխուր ես, թե ուրախ,
բայց դու ողջամտորեն ցրում ես ամպերը
և հմտորեն տողեր ես շարում իրար հետևից,
և դատողությունները պոկվում են քո կյանքից
առանց ցավ պատճառելու…
Եթե դռները բացվեն-փակվեն ճիշտ ժամանակին,
ինչ ուրախ կանցնեին օրերը քո ծանր կյանքի,
և աղջիկների երամները կիջնեին քո
ցանկապատին
և նրանց փետուրներից բարձր կլցնեիր,
և ինչ ուրախ կանցնեին օրերը,
և ինչպես նաև ժամերը քո ծանր կյանքի:
… Իսկ քո ոտքերը քեզ տանում են դեպի պատը
և ուսերդ սկսում են ցնցվել կատաղի,
և չնայած դեռ որոշակի հայտնի չէ՝
դու լալիս ես, թե ծիծաղում,
բայց և այնպես
բանաստեղծությունը ընդհատում ենք
վերջնականապես:
