ԹԱԿԱՐԴ

Պոեզիա > ԳԻՇԵՐԱՀԱՎԱՍԱՐ

Երջանիկ ընտանիքն ապրում էր փակուղի քշված

վագոնի մեջ, որի ապակիները կոտրվել էին երկրա-

շարժից շատ տարիներ առաջ, երբ երկիրը չէր

շարժվում, չնայած պտտվում էր արեգակի

շուրջբոլորը:

Ի՞նչ ծրագրեր ունեք,- հարցրեց թղթակիցը, երբ

Յոթվերքի ղողանջները տարածվեցին հեռու-հեռվից,

և տնական օղին ու  թթու դրած վարունգը հրաշալի

նատյուրմորտ ձևավորեցին չթե գունաթափ վարագույր-

ների ֆոնին, տկլոր սեղանի վրա, որի լայնք ու երկայնքով

տագնապահար վազվզում էին տանտիրոջ մազմզոտ

թաթերը` ահռելի սարդերի նման, մինչդեռ նրա

հայացքն ակնդետ հետևում էր վագոն ներթափանցած

ճանճին` նոր, անկրկնելի ուղիներ հարթելու ինքնամոռաց

նվիրյալին, որն ինչ-որ մտքեր է ուզում հաղորդել

անընթեռնելի հետագծով: Վագոնի շնորհիվ աղետից

փրկված բազմանդամ ընտանիքի բազում գլուխների

սինխրոն շարժումներից զգացվում է պարզ,

որ երջանիկ են և համախմբված ճանճի թռիչքով,-

տատը`անշարժ բազմած հումանիտար օգնության

վիթխարի արկղին, մայրը` ձեռքերի նազելի շարժումներով,

երկար իշոտնուկի եզրին կինը` տոնական օրվա առթիվ հարսանեկան քողը գլխին, և մի ամբողջ շարք

երեխաներ` բազմակետի նման շարված մոր կողքին….

Ի վերջո, վագոնը թեթևակի ցնցվեց, երբ անցան երկար

տարիներ, և կոտրված ապակիներից այն կողմ

տեսարանը սկսեց փոփոխվել, և դա նկատեց նույնիսկ

թղթակիցը, որի տեսողությունը զգալիորեն վատացել էր

տարիքի առաջացմանը զուգընթաց:

Շարժվեցինք, -բազմանշանակ ասաց տանտերն ու

շուրթերին տարավ բաժակը, որը լցված էր օղիով

դեռևս տարիներ առաջ:

Շարժվեցինք, – կրկնեց բազմանդամ ընտանիքը,

չկտրելով հայացքը ճանճի խոտորուն թռիչքից:

Շարժվեցինք,- կտրուկ ոտի թռավ թղթակիցն ու

հրաժեշտի համար համբուրեց տատի հնամենի

ճակատն ու չանթելով վարունգի բանկան սեղանից`

իրեն դուրս նետեց ճիշտ այն պահին, երբ հետզհետե

արագություն հավաքելով, ուր որ է, վագոնը

շարունակելու էր կանգնած մնալ իր տեղում:

[sharify]