ՁՄԵՌՆ ԱՆԾԱՆՈԹ ՔԱՂԱՔՈՒՄ ԱՎԵԼԻ Է ՁՄԵՌ…

Պոեզիա > ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ

Ձմեռն անծանոթ քաղաքում ավելի է ձմեռ

և մենությունը գորշ է ավելի, և նույնիսկ

ճնճղուկները, որ սառած արցունքների նման

կախվել են ծառերի թարթիչներից` առավել

դժբախտ են, եթե նրանց նայում է օտարականը

երկհարկանի հյուրանոցի պատուհանից…

…Նայում է երկար ու մտածում – զարմանալի է,

այսքան տարի ապրեցի և հիմա

ոչինչ չեմ կարողանում հիշել, որ գոնե

մատներիս ծայրերը տաքանան…

[sharify]