ՄԻ ՀԻՆ ԱՆՈՒՆ

Պոեզիա > ԲՈԼՈՐՈՎԻՆ ՈՒՐԻՇ ԱՇՈՒՆ

Գիտեք, ես նորից արտասվում եմ

երեխայի պես բարձր ու անզուսպ:

Ես այնպես մեկից սիրահարվել եմ:

Դաշնամուրի պաղ հնչյունների տակ

այնքան դժվար է չունենալ ոչինչ,

ես դրա համար ձեռքդ բռնել եմ:

Եվ ասպետներ կան իմ սեղանի տակ,

և թաշկինակներ՝ սոնետներ վրան:

Ես ծերացել եմ ու հնացել եմ:

Եվ ձեռքդ բռնած երեխայի պես

կարտասվեմ մբարձր ու կընկնեմ հանկարծ

…………………………………………….

դաշնամուրի պաղ հնչյունների տակ:

[sharify]