Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
Мы- ровесники с миром.
В один год родились;
то падая, то поднимаясь,
вместе учились ходить.
Вместе в тряпичный мячик играли,
Вместе бегали в драных штанишках,
вместе ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
Я хожу по своей улице
взад и вперед.
Сегодня я очень занят:
я раскладываю цветы на корзинах,
собираю дождевую воду,
а бабочкам раскрашиваю крылья.
Я весь ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
На подоконнике рядком
комнатные цветы - как дети
которых не выпускают играть во дворе,
комнатные цветы глядят из окна.
Пока я, на местном диалекте ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
И только лицо меняется,
взгляд–остается.
Подзабытые детали
в памяти нахожу.
Каждый вечер в двадцать тридцать
мать ко мне приходила
и молча глядела, руки скрестив на груди,–
значит, ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
В неведомом углу сырой пещеры
пробилось безымянное растение,
в чьем чреве через много тысяч лет,
быть может, человек созреет.
Он из пещеры выйдет,
под солнцем ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
***
Усталая гора
накинула на плечи лес, пиджак,
и из кармана пиджака, отточен,
блеснул церковный купол, карандаш.
Учебники истории
грибами выросли в лесной глуши.
Родиться снова,
родиться снова! ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
***
Со злым, нахальным, хитрым
и, наконец, плохим человеком
случилось однажды несчастье -
какая-то девушка взяла его за воротник
и сказала:
«Ты злой, нахальный, хитрый
и, наконец, ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
В любое время дня
сидел в кафе
за чашкой кофе,
внимательно разглядывал прохожих,
рассеянно помешивал свой кофе
погасшей спичкой,
разглядывал прохожих
в упор, уборщицы не видя – ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
А вечером, когда на берегу
тебя внезапно русалки окружили,
ты почему-то
смутился их числом.
Пока твой взгляд внимательно блуждал
по их чешуйчатым хвостам,
в другую сторону ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
***
Однажды сесть с тобою рядом
и молчать
так пристально и долго,
что в сумерках,
в спасительных потемках,
мы изваяньями покажемся
друг другу
или, к примеру, деревьями
с осенней ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
На луне снова раскопки –
мертвые красавицы блуждают в небе,
крошево бабочек,
надломы вздохов,
плакучие ивы,
пропавшие письма с красивыми, четкими,
аккуратно выписанными словами.
Снова с тобой ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
***
Своевременно не написанное стихотворение
на прошедшее мимо счастье похоже,
на недошедшее счастье похоже,
и надо признать все это тоже,
что это очень грустная быль.
Стрела, ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
***
По улице
по осенней
бодро проходит девушка
с удивительно синим взглядом.
По улице
(желтые листья на улице)
по осенней
проходят, звеня, трамваи,
озаренные ярким светом.
На улице
на осенней
у дерева
вот ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
***
Постепенность всех перемен
нас лишает блаженства неведения
а лето становится осенью
совсем иначе
и совершенно иначе
осень становится зимой
пока мы согласны со всем
обо всем ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
Играл на рояле,
окна были открыты,
стояла осень.
Полузакрыты глаза,
сколько лет ему непонятно,
жив или нет, непонятно.
Листья опадали,
а он все играл и играл.
Это было ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
***
Под снегопадом, на холоде, на ветру
одиноко
стоял на углу
маленький озябший человек.
Он повздорил с женой,
хлопнул дверью
и теперь стоял одинокий
под снегопадом, на ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
***
Картина здесь на стене
имеет свою историю,
которая, услышанная однажды,
не даст ее спутать с другими,
и неудобно спрашивать,
хороша ли, плоха ли картина.
Просто ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
Роясь в ящиках
в поисках запонок,
среди пуговиц, авторучек, лекарств
ты вдруг обнаружил желтые листья.
А когда ты открыл шкаф
и в лицо тебе хлынул ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
***
Однажды ты вспомнишь эту картину,
когда почти нечего
будет уже вспоминать.
Чаща быстрорастущих деревьев,
и в этом хаосе птицы
одновременно живут и летают.
Море и ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
***
Всю улицу ты знаешь назубок,
как в школе заданные пресные стихи.
Вот старики, которые все помнят,
вот молодежь, которая не помнит ничего
и ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
***
Порой гаснет свет, на дорогу сыплет снег,
и ребенок новорожденный, как первый снег, красив.
Чтобы чудо увидать, вы качаете колыбель,
и увидите, ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
***
Улица,
люди стоят в кружок,
с одежды не стряхивая снежок,
и это очень хорошо.
Они разговаривают негромко,
но заметно, что чем-то они довольны,
но слишком ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
Զարդարեք տոնածառը:
Կյանքը անցնում է:
Շուտով նոր թվեր կշարվեն կողք-կողքի,
նոր ձյուն կտեղա հին փողոցների վրա,
և խավարը կծակծկվի փայփայված երազներով:
Զարդարեք տոնածառը`
Ով ինչով կարող ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
Մոռանալ Անանկե աստվածուհուն, խուսափել հայացքից ամենատես,
փակել դուռ ու լուսամուտ, նստել ամայի սենյակում,
ուր այլևս չեն գնում, չեն գալիս կանայք:
Հետևաբար լռում է ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
Հայրենիքները սովորաբար թշվառ են լինում,
և ինչքան շատ են թշվառ ու խեղճ,
այնքան ավելի շատ են հայրենիք:
Իսկ զորեղ և հարուստ երկրները սովորաբար ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
Ահա ես` աչքերով ամենաթախծոտը, սրտով ամենակոտրվածը,
ամենաբազմաչարչարը ագրեսորների մեջ-
անձանագրեցեք Գինեսի գրքում:
Չեք գտնի մեկ ուրիշ
այսքան փոքրիկ ժողովուրդ`
այսքան մեծ գերեզմանոցով:
Չեք գտնի մեկ ուրիշ
այսքան ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
Թափահարեք ձեռքերդ` հրաժեշտի պահն է եկել,
մենք վաղուց էինք սպասում այս սքանչելի օրվան:
Նախանձելի է նրանց վիճակը,
ովքեր դեռ թաշկինակներ ունեն.
նրանք կթափահարեն թաշկինակները
և ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ժողովուրդների բարեկամության մասին ամենաշատը
սկսում են խոսել պատերազմների նախօրեին և կամ
ազգամիջյան կոտորածների կարճատև ընդմիջումներին,
երբ երկուստեք հոգնում են սուր ճոճելուց
ու միմյանց թրատելուց,
ու ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Չորս քայլ վեր… սահման է:
Չորս քայլ վար… սահման:
Աստված իմ,
այսքան էլ փոքրիկ հայրենիք,
այսքան էլ փոքրիկ
Հայաստան,
նորածնի բարուր է իսկական…
Աստված իմ, մոլորվել, կանգնել ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
սկիզբը երեկոյան ժամը 4-ին,
կրկնությունն ամեն երկուշաբթի
Ինչպիսիˉ խայտառակություն – մինչ ամբողջ
քաղաքակիրթ աշխարհում միլիարդա և
միլիոնատերերն են ինքնասպանություն գործում,
մեզ մոտ դեռ թշվառներն ու ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
- Հարկավոր է բարձրացնել ժողովրդի բարեկեցությունը,-
մտահոգ տեսքով հայտարարեց թագավորը
մի նախընտրական գեղեցիկ առավոտ:- Բյուջեն
ամբողջությամբ կուղղենք այդ նպատակին:
Եվ կարճ ժամանակամիջոցում
շեշտակիորեն կբարելավենք իրադրությունը
բոլոր ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ուշադրություն,
ևս մի հետաքրքիր տեղեկություն.-
20-րդ դարի վերջին, ժամը 16-ն անց 15 րոպեին,
հայ ժողովուրդը դուրս է եկել իր հայրենիքից
և այլևս չի վերադարձել…
Արտաքին ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Արջը հեծանիվ էր քշում,
թութակը ոտանավորներ էր արտասանում,
կապիկները սիրահետում էին իրենց վարժեցնողին,
լարախաղացը ճարպկորեն թռչկոտում էր լարի վրա…
Հետո հանկարծ ամեն ինչ փոխվեց ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
- Թագավորը մերկ է,- լրագրողների բազմության առջև
հանդիսավորությամբ հայտարարեց երեխան,
ապա ավելացրեց.- փրչոտ է և սեքսուալ է սարսափելի…
- Այո,- ասաց թագավորի խոսնակը ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Սովորական գերեզմանոց էր: Շիրմաքարերի շուրջ դեսուդեն
աճած մի քնի ծառով, որոնք ամենասկզբում պտղատու են եղել:
Սովորական, շարքային գերեզմանոց էր,
ընդամենը մի պատգամավորով,
որը մեռել ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Սիրով` Արփի Ոսկանյանին
Սովորական պատմություն է,- ասաց բազմաթիվ
աշուններ տեսած քաղաքացին, մարդկանց կոչ անելով
վերադառնալ տուն և թողնել ծառերն իրենց վշտի հետ…
Եվ հենց ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ինձ կախեք եղևնու ճյուղերից,- իր կտակի մեջ
խնդրել էր ծերունազարդ բանաստեղծը վերջին շնչում,-
կամ գոնե թաղեք
Արարատի կատարին`ձյուների մեջ,
Թուրքիայից հեռու մի տեղ,
և քանի ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Հեռուստացույցի էկրանը - բանտախցի պատուհան
աշխարհի վրա բացված: Հնարավորինս
հաշվի են առնված
ճաշակներն ու ցանկությունները բոլոր բանտարկյալների -
ձմռանը շատերը գերադասում են տեսնել տաք ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Գիշերվա կեսին շենքը նորից արթնացավ
շների անտանելի վայնասունից.
անթաքույց տրվել էին սիրո վայելքին,
բնության հարազատ ու բոլորովին տկլոր զավակները,
մոռացած, որ ապրում են քաղաքակիրթ ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
- Ի՞նչ է պատահել,- տունդարձիս հարցրեցի
շենքի առաջ խմբված հարևաններիս,
որոնք գլխահակ ծխում էին և խոսում ցածրաձայն
հայ-թուրքական սահմանների բացվելու մասին:
- Ի՞նչ ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Անշուշտ, ամենաձեռնտուն և ամենաառողջարարը քնելն է
հեռուստացույցի առաջ, հատկապես վերջին
լուրերի հաղորդման ժամանակ:
Այդպես դու հանգստանում ես առանց համաշխարհային
և տեղական կարևոր ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Արդեն խորը ձմեռ էր, երբ ինչ-ինչ
փաստաթղթեր լրացնելուց հետո
նա ալևոր հորը տարավ ծերանոց:
Հնամաշ, չտաքացվող մեքենայի մեջ
հայրն անվերջ սրթսրթալով
ու ձեռքերը շփելով ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
- Ուշադրություն,- Զվարթնոց օդակայանի
սպասասրահում միանգամից լարվեց լռությունը,
երբ հնչեց զարմանալիորեն զվարթ
ձայնը հաղորդավարի,- ուշադրություն, հարգելի ուղևորներ,
ժամանակավորապես հետաձգվում է Երևան-Տանձուտ
ավիաուղերթը` Տանձուտում օդակայան ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Երջանկությունը… ինչպես խայծը թակարդում,
ինչպես աստղը երկնքում` աչքիդ առաջ, բայց
անհասանելի…
Սակայն հուսահատվելու համար այդքանն էլ բավական է:
Չէ որ սա քո սիրելի զբաղմունքն ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Երբեք չմտածես կյանքի իմաստի մասին,
հատկապես առավոտյան, արթնանալիս,-
և բավական չէ, որ ոչ մի խելքը գլխին
բացատրություն չես գտնի, այլև կփչանա
տրամադրությունդ, հնարավոր ...
Պոեզիա >
Ու չնայած արդեն գարուն էր
և ջահել ծառերը խաբվել ու ծաղկել էին դեսուդեն,
բայց սթափեցնող ցուրտ էր փչում հյուսիսային կողմից,
և ձյան տակ ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
…Եվ Տերը ծաղկեպսակը գլխին հանդիսավորությամբ
մտավ Երուսաղեմ` ավանակի վրա նստած
(ի դեպ, միգուցե դա էր պատճառը, որ տրանսպորտի
այդ տեսակը եկեղեցիների և քահանաների
հետ ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Հրեշտակներ չեկան քո հոգին փրկելու
կամ գոնե մարմինդ:
Նրանք ամուր փակեցին առասպելների դռները
և ստիպված հավատացիր, որ գոյություն չունեն նրանք:
Ծովի ընկերությունը քեզ մատուցվեց որպես ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Գրադարանները պայթում են գրքերի առատությունից:
Գուցե թե սա վերջին դա՞րն է, կամ
էլ առավել սարսափելին` վերջին տարի՞ն:
Իսկ քանդակագործը քանդակում է անվերջ
և արվեստանոցը ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ծաղկած ծառերի միջով,
գույնզգույն չթի շորով
մի աղջիկ էր վազում,
մի փոքրիկ, բոբիկ աղջիկ:
Ու թե ուշադիր նայես,
քիչ հետո հրաշք կլինի`
կտեսնես աղջիկը կանգնել է,
ծառերն ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Միայնակ ծառի ճյուղին
նստեց մի թռչուն:
ԵՎ երգեց թռչունը
արևի մասին,
անձրևի մասին,
կապույտ երկնքի,
պայծառ ու խաղաղ
օրերի մասին…:
Այնքան անուշ ու
անկեղծ էր երգը,
որ չդիմացավ ծառը ու
ծաղկեց:
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Անձրև և հետո ծիածան:
Երեսնիվայր պառկիր
թաց խոտերի մեջ,
աչքերդ փակիր, սպասիր:
Եվ երբ ծաղիկների
ու խոտերի բույրից գլուխդ
պտտվի ու աչքերդ շաղվեն,
և երբ թռչունների
երգից սիրտդ ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Թփից կախված խաժ ողկույզ`
կլորերես, մեծ աչքեր,
դարասկզբի կինոյի արտիստուհու
սանրվածքով, օտար աչքից թաքնված
տերևների խոպոպով,
օտար աչքից թաքցրած
հմայքները կանացի,
որ հասունանում են դանդաղ,
լցվում հյութով ու ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Վարդը,
որ հանկարծ բացվել է ամռան մեջ,
վարդը,
դեռատի մի աղջիկ,
որ ծնողներից թաքուն
ներկել է շուրթերն ամենավառ
կարմիր շրթներկով
և նստել է հայելու դեմ –
վարդը,
որ բացվել ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Աշնան միապաղաղ առավոտ էր:
Այգու խորքում, ամենախորքում,
տերևների դեղին ու թաց կույտի միջից
հանկարծ բարձր զնգաց ինչ-որ մեկի
վաղուց կորցրած զարթուցիչը:
Ինչ-որ մեկը պիտի հիմա ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Դարձյալ նույն գույնը,
դարձյալ նույն բառը-
ետ տար վարագույրը`
դարձյալ նույն ձյունը:
Անվերջ նույն ձյունը,
անվերջ նույն գույնը,
անվերջ նույն բառը…
Եվ տես, մի բառով,
և տես մի ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Ձմեռային մթնող փողոցով
կուչ եկած վազելով անցավ
թեթև հագնված մի շուն:
Ակամա կծկվեցին ուսերդ
և ձեռքերդ ավելի խոր խրվեցին
գրպաններդ ու կանգնեցիր մոլորված`
գիշերով, այս ցրտին
ո՞ւր ...
Պոեզիա >
ԵՐԲԵՔ ՉՄԵՌՆԵՍ - ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉ ԿԱՍԵՄ ՔԵԶ
Օտար քաղաքների մարդիկ նման են անբուժելի
հիվանդների, որոնց աչքերին խուսափում ես նայել,
որ չմեխվեն, չմնան հիշողությանդ մեջ,
որ տարիներ շարունակ
չտանջեն քեզ իրենց անբուժելի ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
Եվ քանի որ յուրաքանչյուր մարդ պիտի սիրի ինչ-որ մեկին
և պիտի օրվա ընթացքում ինչ-որ մի տեղ գնա,
նրանք որոշել են ինձ սիրել, ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
ԼԵՖԻԿԻՆ
Ե՞րբ էին երկնքի դռները
բաց եղել այսպես լայնորեն:
Թավշյա սուգ է տարածված
հովիտներով ու լեռներով:
Երկնային ճանապարհը աղավնիներով
ու սոնետներով է հյուսված ծայրեծայր:
Գնում է ահա ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
Գրված անպատեհ ժամանակներում
Դու արդեն վաղուց չկաս- ինչ տարօրինակ զուգադիպություն,
չէ՞ որ ես ինքս էլ վաղուց չկամ: Ներիր, սիրելիս,
որ նորից դառնացնում եմ ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
Ինձ այսօր մի շրթնհարմոն նվիրեցին: Գեղեցիկ նախշերով
մի սքանչելի երաժշտական գործիք,
որը նվագում ես առանց մեծ ջանք գործադրելու
և ձայնը դուրս է գալիս ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
Անսովոր ցրտեր են Փարիզում: Վեց մարդ է սառել
փողոցում: Մյուսները թեթև հազում են:
Լուվրում Մոնա Լիզայի դեմքից
սահել է ժպիտը սառած և ընկել,
փշուր-փշուր ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
ԱՅՑԵԼՈՒԹՅՈՒՆ ՀԱՆԳՈՒՑՅԱԼԻՆ ՕՎԵՐ-ՍՅՈՒՐ-ՈՒԱԶ, ԵՐԲ ԶՈՒԼԱԼԻ ՏՐԱՄԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆԸ ՇԱՏ ԲԱՐՁՐ ԷՐ ԵՎ ՇՐՋԱԿԱ ԴԱՇՏԵՐՈՒՄ ԲԱԶՄԱԹԻՎ ԱԳՌԱՎՆԵՐ ԷԻՆ ՀԱՎԱՔՎԵԼ ՀԱՆԴԻՍԱՎՈՐ ԱՐԱՐՈՂՈՒԹՅԱՆԸ ՄԱՍՆԱԿՑԵԼՈՒ ՀԱՄԱՐ
Վան ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
Ոչ ձախերի ցուցակում կգտնես անունս
և ոչ` աջերի:
Ոչ այս աշխարհում կհանդիպեք ինձ,
իսկ այն աշխարհում` առավել ևս:
Դանդաղ ծորում է Սենա գետն ահա,
նայում ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
Մանդար փողոց: Կարճ, ինչպես կրակոց:
Եվ կտրուկ, ինչպես ազգանունը Գրիգորի:
Ձեղնահարկում` մեջքի վրա պառկած,
տանիքի բացվող պատուհանից
պարզ տեսնում եմ երկինքը Փարիզի:
Գրեթե քսվելով տանիքին`
մի ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
Հերթական աշխատանքային օր էր դը Գոլի օդակայանում:
Իրականացել էր բանաստեղծի երազանքը, և նա,
ճմռթված ճամպրուկները ուղեսայլին բեռնած, խելահեղ սուրում էր
վիթխարի շինության մաքրամաքուր ...
Պոեզիա >
ԵՐԿՈՒ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱՐԱՆՔՈՒՄ
ԳԻՆԸ` ՊԱՅՄԱՆԱԳՐԱՅԻՆ
- Բանաստեղծություն պե՞տք է քեզ,- հարցրեցի հարևանիս, որը միջանցքում կտրատում էր դեռևս կենդանի ծառի բունը, և ճյուղերը մատների պես ...
Պոեզիա >
ՀՐԵՇՏԱԿՆԵՐ ՄԱՆԿՈՒԹՅԱՆ ԵՐԿՆՔԻՑ
Մենք, երևի, իսկապես եկվորներ ենք,
մենք, երևի, իսկապես կապ չունենք այս հողագնդի հետ,
այս ցեխագնդի հետ, ընդհանրապես, ուր իրար կողք,
իրար մեջ ու ...
Պոեզիա >
ՀՐԵՇՏԱԿՆԵՐ ՄԱՆԿՈՒԹՅԱՆ ԵՐԿՆՔԻՑ
* * *
Խորհրդավոր են երկնքի գաղտնիքները:
Ահա, նայիր.
երկնքից մի թռչուն ընկավ: Ի վերջո,
երկար թռչելուց հետո ամեն ինչ ընկնում է հողին,
որովհետև առավել ...
Պոեզիա >
ՀՐԵՇՏԱԿՆԵՐ ՄԱՆԿՈՒԹՅԱՆ ԵՐԿՆՔԻՑ
Ինձ թվում է, որ շուտով բոլոր օրերը կանցնեն
և միայն դուդուկը կխոսի և մենք բոլորս կլռենք,
որովհետև հնարավոր չէ խոսել,
երբ կոկորդդ լցված ...
Պոեզիա >
ՀՐԵՇՏԱԿՆԵՐ ՄԱՆԿՈՒԹՅԱՆ ԵՐԿՆՔԻՑ
Հին բառերի մեջ ամենաշատը դու կարող էիր խոցվել,
դու,
թեև այնպես խնամքով ու հոգատար թաքնված էիր
մարմնի ամենախորքում, ամուր ու ճկուն
ոսկորներով ցանկապատված:
Դու, ամենանուրբն ...
Պոեզիա >
ՀՐԵՇՏԱԿՆԵՐ ՄԱՆԿՈՒԹՅԱՆ ԵՐԿՆՔԻՑ
Ամենաթարմ բառը, որ երբեք չի հնանում, որովհետև
սերը վաղուց չկա: Միայն ձայնը հեռվից
խոսում է քեզ հետ և կամ խոսում է ընդհանրապես,
ինչ-որ ...
Պոեզիա >
ԴԱՆԴԱՂ ԺԱՄԵՐ
Ես անընդհատ մոռանում եմ հարցնել` -
ո՞ւր կորան հանկարծ այն անձրևները,
երբ կարելի էր թափառել կիսախավար փողոցներում`
ոչ մի բանի մասին չմտածելով,
երբ ես շոյում ...
Պոեզիա >
ՀՐԵՇՏԱԿՆԵՐ ՄԱՆԿՈՒԹՅԱՆ ԵՐԿՆՔԻՑ
***
… Ահա հեռու Եվրոպան: Լույսը, որ մեկ նվազում է
և մեկ էլ՝ պայծառանում,
հիվանդի թույլ սրտի անհավասար բաբախյունի նման:
Ահա ձեռքերս արյունոտված և ...
Պոեզիա >
ՀՐԵՇՏԱԿՆԵՐ ՄԱՆԿՈՒԹՅԱՆ ԵՐԿՆՔԻՑ
Զարմանքով նկատեցի, որ ծառի ճյուղին
մի փոքրիկ տերև է հայտնվել:
Չլինի՞ թե գարունը եկել է...
Եւ իսկապես,
օրերն աննկատելիորեն տաքացել են,
հետո հիշեցի՝ քաղաքի այս ...
Պոեզիա >
ՀՐԵՇՏԱԿՆԵՐ ՄԱՆԿՈՒԹՅԱՆ ԵՐԿՆՔԻՑ
Ձմեռն այնպես վերջացավ, ինչպես վիշապն է սատկում
հեքիաթների ամենավերջում,
ինչպես պատերազմն է վերջանում՝ երկար տարիներ տևած...
Եւ ոչինչ, որ գարնան առաջին ամպրոպի փոխարեն
արկեր ...
Պոեզիա >
ՀՐԵՇՏԱԿՆԵՐ ՄԱՆԿՈՒԹՅԱՆ ԵՐԿՆՔԻՑ
Սա իմ երկիրն է- չափսերով այնպիսին,
որ կարող եմ վերցնել հետս,
թե մի հեռու տեղ գնամ:
Փոքրիկ՝ ինչպես ծերացած մայր,
փոքրիկ՝ ինչպես նորածին զավակ,
իսկ ...
Պոեզիա >
ՀՐԵՇՏԱԿՆԵՐ ՄԱՆԿՈՒԹՅԱՆ ԵՐԿՆՔԻՑ
Չորս քայլ վեր… սահման է:
Չորս քայլ վար… սահման:
Աստված իմ,
այսքան էլ փոքրիկ հայրենիք,
այսքան էլ փոքրիկ
Հայաստան,
նորածնի բարուր է իսկական…
Նորածնի բարուրը գրկել եմ,
Աստված ...
Պոեզիա >
ԱՆՁՐԵՎ ՄԻ ՏԽՈՒՐ ԱՌԻԹՈՎ
Քեզ չի սիրելու
կանաչ աչքերով էլ ոչ մի աղջիկ,
էլ ոչ երկինքն է թվալու անափ,
ոչ հեռուն՝ մոտիկ:
Քանի դեռ ուշ չէ,
մի կատու ճարիր ...
Պոեզիա >
CONSTITUTION
« A VENDRE » - était écrit en grosses lettres
larmoyantes
sur la grille de l’immeuble,
« A VENDRE » - était écrit ...
Պոեզիա >
CONSTITUTION
1-Moi, Hovhannes Grigorian,
citoyen de République d’Arménie,
j’ai le droit de me réveiller l’égale des hommes d’Etat,
tôt le matin et convaincu d’avance ...
Պոեզիա >
CONSTITUTION
C’est mon pays-si petit
que je peux le prendre avec moi
lorsque je pars loin.
Petit comme une mère vieille,
petit comme un enfant ...
Պոեզիա >
CONSTITUTION
« Essaie de ne jamais mourir » : dans son lit de mort
me sermonnait mon père d’un air suppliant.
Et en voyant ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
***
На улицах, где тебя нет, наступает весна,
и люди идут, изменений не наблюдая,
а в городе, где тебя нет,
какой-то праздник в ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
Всё уже поделили на всех:
и солнце, и луну, и звезды.
Я иду к тебе с поникшей головой,
я сгораю от стыда,
потому что ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
Бриться два раза в день.
Часто умываться.
Чистить зубы,
чистить туфли,
чистить плащ.
Читать классическую литературу.
По субботам на рынок.
Глотать сырое яйцо, содой полоскать глотку.
Соседей приветствовать, ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
И вознесся поэт в небеса.
(Вернее, душа поэта,
ибо тело поэта – тленно).
Его приняли в большом зале
и ожидать наказали.
На небе писать запрещается,
и ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
I
Я уже тебя не помню,
ничего о тебе не помню.
И слезы не те, другие,
текут сами собой,
просто так,
легко и обыкновенно.
А часы, провозвестники ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
Оставим на время любовь
и хлопоты о ней,
оставим кипучие споры,
руками махать перестанем
и будничных дел кутерьму
забудем на время, оставим
и молча, и грустно ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
Часть 1
Ну конечно, гранаты; конечно,
пулеметные очереди,
во весь кадр умирает солдат,
семейный снимок втоптан в черную гарь.
Война, да, война...
И конечно, красивая медсестра,
и ...
Պոեզիա >
ПОТЕРЯННЫЕ ПИСЬМА
Старый ковер
И палец твой снова скользит по узору
легонько -
какие-то звуки издалека,
вначале чуть слышно,
потом все отчетливей, громче,
и с шумом ...
Պոեզիա >
ՖԵԼԻՍԱ ԿՈՒՅՈՒՄՋՅԱՆ «ԱՉՈՆԻԿՆ ՈՒ ԹԻԹԵՌԸ»
Երազի պես հայտնվում էր թիթեռը,
նստում աչոնիկի մատին,
դառնալով մի կաթիլ մեղր,
դառնալով ցողի կաթիլ:
Եվ չքանում էր մեկեն հանկարծ,
դառնալով քաղցր հուշ անդարձ,
հրճվանքից ծնված ... 
